دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد513
من برای کسی که آهسته و پیوسته می رود،هیچ راهی را «دور »و هیچ زمانی را «دیر» ندیدیم.
من ناامیدی را نخستین گام به سوی گور و و واپسین پیام اهل قبور دیدم.
من فقیرترین فرد را کسی دیدم که نه رویایی در «سر» دارد و نه امیدی در « دل».
ادامه دارد...
شفیعی مطهر
m
دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد511
من شیرینی زندگی و تلخی مرگ را در این نکته دیدم که در متن زندگی ، یک دنیا دروغ،و در بطن مرگ، یک دنیا حقیقت تهفته است.
من از بین بازی ها،عشق بازی،و از بین «سر» ها،سرفرازی را بهتر دیدم.
من مشکلات زندگی را مانند جدول کلمات متقاطع دیدم.
برای حل آن ها باید ابتدا سراغ مشکلات کوچک تر رفت ،گاهی مشکلات بزرگ تر خود به خود حل می شوند ،
و گاهی به هم وابسته اند.
من علت پیری عقاب را نه در غم قفس دیدم و نه در اندوه محبس،بلکه حسرت عقاب ،پرواز مهارگسیخته زاغ های بی سر و پا و کلاغ های بی حیا است.
ادامه دارد...
شفیعی مطهر
فضای باز سیاسی هردمبیلی
قصه پنجاه و سوم/ قصه های شهر هرت
برای حفظ نظام خودکامگی اعلی حضرت هردمبیل ،معظم له دستور داده بودند در شهر هرت همه چیز و هر کاری ممنوع است.
تنها چیزی که ممنوع نبود، بازی الک دولک بود. اهالی شهر هر روز به صحراهای اطراف می‌رفتند و اوقات خود را با بازی الک دولک می‌گذراندند. چون قوانین ممنوعیت نه یک باره بلکه به تدریج و همیشه با دلایل کافی وضع شده بودند، کسی دلیلی برای گلایه و شکایت نداشت و اهالی هم مشکلی برای سازگاری با این قوانین نداشتند.
سال ها گذشت. یک روز بزرگان شهر دیدند که ضرورتی وجود ندارد که همه چیز ممنوع باشد ؛ بنابراین مراتب را به عرض خاک پای ملوکانه رساندند و از محضرشان تقاضا کردند فضای سیاسی - اجتماعی را کمی باز کنند و از شدت ممنوعیت ها بکاهند. پس از بحث و تبادل نظر بسیار سرانجام با رای صائب مقام عالی سلطنت جارچی‌ها را روانه کوچه و بازار کردند تا به مردم اطلاع بدهند که می‌توانند هر کاری دلشان می‌خواهد بکنند.
جارچی ها برای رساندن این خبر به مردم، به مراکز تجمع اهالی شهر رفتند و با صدای بلند به مردم گفتند:
«آهای مردم! آهای...! بدانید و آگاه باشید که از حالا به بعد هیچ کاری ممنوع نیست.»
مردم که دور جارچی ها جمع شده بودند، پس از شنیدن اطلاعیه، پراکنده شدند و
بازی الک دولک شان را از سر گرفتند. جارچی ها دوباره اعلام کردند:
«می‌فهمید! شما حالا آزاد هستید که هر کاری دلتان می‌خواهد، بکنید!!»
اهالی جواب دادند: «خب! ما داریم الک دولک بازی می‌کنیم!»
جارچی ها کارهای جالب و مفید متعددی را به یادشان آوردند که آن ها قبلاً
انجام می‌دادند و حالا دوباره می‌توانستند به آن بپردازند. ولی اهالی گوش
نکردند و همچنان به بازی الک دولک شان ادامه دادند بدون لحظه‌ای درنگ.
جارچی ها که دیدند تلاش شان بی‌نتیجه است، رفتند که به اعلی حضرت اطلاع
دهند. اعلی حضرت هردمبیل گفتند:
«کاری ندارد! الک دولک را ممنوع می‌کنیم!»
آن وقت بود که مردم دست به شورش زدند و هردمبیل و همه امرای شهر را کشتند و بی‌درنگ برگشتند و بازی الک دولک را از سر گرفتند!!!
دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد510
من آن گاه که رنگ شکست و باخت را در سیمای برگ های بازی دیدم،احساس کردم تنها راه پیروزی، شکست قوانین و ایجاد بن بست نمادین است؛
بنابراین فهمیدم که چرا همه سلطه طلبان خودکامه قانون گریزند و آزمون ستیز!!
من آن گاه که ریشه درختان را دیدم،دانستم که پایبندی هر کس به اندازه ریشه ای است که در خاک دارد و اندیشه ای که در افلاک؛
بنابراین بر هر درختی نمی توان تکیه کرد .
من در حافظه هر چوب، باغی را دیدم و در خاطره هر غروب،طلوعی.
من عمری است جان را در قفس و جسم را در محبس می بینم.
میله های قفس نه در پیرامون که در درون روییده اند؛
این زندان در مجاز است،نه در درون دیوارهای دراز ؛ زندانی که ریشه را گزند می رساند و اندیشه را به بند می کشد.
من این سرزمین را دیار واژه های وارونه دیدم.
در اینجا "من" ،"نم" زده است،
"یار"،"رای"عوض کرده است،
"راه" گویی "هار" شده
و "روز" به "زور" می گذرد...
ادامه دارد...
شفیعی مطهر
دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد508
من فریادگری را دیدم که همه وجودش آتش گرفته بود؛فریاد می زد و ....می دوید؛نه خود می دانست به کجا می رود و نه دیگری! فقط می دوید!!
...و شگفت این که جمعی بر این پندار
بودند که قانعش کنند که ندود!! بنابراین فهمیدم وقتی « یک سینه سخن داری و
یک گوش نمی یابی » ، چه دردی دل را به آتش می کشد و فقط می خواهی بدوی و
فریاد کنی!!
من فرق بین « نبوغ » و « حماقت» را تنها در این دیدم که « نبوغ » حدی دارد!!
(با الهام از سخن آلبرت انیشتین)
من در این شهر فعالیت « قلم » قصابان
را آسان تر از « قلم » نویسندگان دیدم ؛ زیرا ساطور به گاه انجام وظیفه
برایش عناوین مهم نیست!!
من بسیاری از آدم ها را چون بادبادک
دیدم، زیرا اعمالشان به وسیله پاداش ها و تنبیه های بیرونی تعیین می شوند
.اینان،هرلحظه تغییر جهت می دهند تا خود را با عواملی که بر آن ها تاثیر می
گذارند، وفق دهند.
آن ها با آزادیخواهان آزادانه و با دیکتاتورها برده وارعمل می کنند.
من ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻮﻡ را ﺟﺎﯾﯽ دیدم ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻣﺶ به جاﯼ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺗﺸﺎﻥ، می کوشند ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺗﻄﺒﯿﻖ ﺩﻫﻨﺪ.
ادامه دارد...
شفیعی مطهر
دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد507
من تولد انسان را روشن شدن کبریت و مرگش را خاموشی آن دیدم!
بنابراین هر کس باید از خود بپرسد در
مدت عمر کوتاهم آیا دیگران را سوزندم یا آموزاندم؟! ایا انسان ها را سوختم
یا نور افروختم و گرما بخشیدم؟!
من خط فقر را نه « کشیدنی» که «چشیدنی » دیدم.
باید طعم تلخ «فقر »را چشید و سیمای کریه « فرق » را دید!
من هماره پرندگان در حال پرواز را آماج پیکان تیر شکارچیان دیدم،نه مرغان اسیر قفس را؛
بنابراین دانستم که «هنر پرواز» و «حسن آواز» خود گناهی بزرگ و جرمی سترگ است!!
من راز «سرافرازی» شاخساران درخت را در «سربه زیری »ریشه ها دیدم؛
تا ریشه ها ژرفای خاک را نکاوند،شاخه ها نمی توانند سر بر آسمان بسایند!
ریشه ها تاریکی ها را برمی تابند تا شاخه به سوی نور بشتابند.
من در کشورهای پیشرفته جوانان را دیدم که درس می خوانند تا مهارت بیاموزند و بتوانند کار کنند؛
اما در این جا جوانانی را دیدم که درس می خوانند تا از کارکردن برهند!
ادامه دارد...
شفیعی مطهر
دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد506
من
کسانی را دیدم که مدعی بودند همه چیز را می دانند و همه چیز را می توانند
درست کنند ، اما سرانجام به این نتیجه رسیدند که همه راباید کُشت!!!
(با الهام از سخن آلبرت کامو)
من مار را بی دست و پاترین موجود دیدم،اما باز هم از او می ترسیدم؛زیرا او به جای دست و پای نمادین،نیش زهرآگین دارد.
من پرستشگرانی را دیدم که خود خدایانی را در ذهن می آفرینندو در برابرش زانو می زنند؛اینان خدایشان را نه با چوب و سنگ،که با ذهن و فرهنگ می سازند.
این خدا نه آفریننده،که خود آفریده است و پدیده.
من پیروان حزب «باد» را عمله های استبداد و بی وطن تر از «باد» دیدم.
باد در «ذات»بی وطن است و اینان در«صفات».
من احساس امنیت و آرامش را بیش از «دانایی»، در « نادانی» دیدم.
(با الهام از سخن چارلز داروین)
ادامه دارد...
شفیعی مطهر
دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد504
من قلم را روان بخش ریشه ها و پاسدار اندیشه ها دیدم.
نگارش سطور پلی است از نور ، از گنجینه اسلاف به سینه اخلاف.
من قلم را ابزار « مایسطرون» و محرم اسرار مکنون دیدم .
من چه غم انگیز دیدم سرنوشت بسیاری از انسان ها را که چون کرم ابریشم تمام عمر قفس می بافند ،ولی هنوز اندیشه پریدن دارند!!
من هیچ انسانی را شایسته رهبری دیگر انسان ها ندیدم ؛زیرا ما دیگران را فقط تا آن قسمت از جاده که خود پیموده‌ایم، می‌توانیم هدایت کنیم.
(با الهام از سخن اسکات پک)
من متکلمی را دیدم که آن چنان بر عرصه مجادله مسلط بود که می توانست به اسکیموها برف بفروشد و به واعظان،حرف!!
او همه مدعیان را به جای خو.د نشانده ،اما خود از درک حقیقت درمانده است!!
ادامه دارد...
شفیعی مطهر
دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد503
من حماقت را صداقت با کسی دیدم که سیاست دارد و سیاسی کاری می کند.
(با الهام از سخن سیلویا پلات)
من مردی را موفق به برداشتن کوه دیدم که شروع به برداشتن سنگریزه می کند.
من مردمی را دیدم که بپاخاستند تا در کویر دل ها گل بکارند و در عرصه روزگار تحول بیافرینند؛
اما مدیرانی کژاندیش به جای تکثیر،به تکاثر پرداختند و به جای تنویر،تنفر آفریدند و به جای تدبیر،تدمیر!!
(تدمیر:هلاک و تباه کردن)
من قلم را پیام آور امید دیدم و جنگ افزار سپید .
قلم با خون سیاه خود بسی سیاهه ها می نگارد و چه بسیار سپیدی ها را می آورد.
چه دست های پاکی قلم شد تا مبادا قلم شان را به اسارت برند و آنان را به حقارت کشند؛ اما زهی افسوس! که قلم به دستانی نیز بودند که آنان را با لقمه های لذیذ و پلید سیر و قلم شان را اسیر کردند!
گردش سیاه نیش خامه بر سینه سپید نامه هم از پیروزی ها دم می زند و هم شکست ها را، رقم . نیش قلم چه نوش ها آفریده و چه خروش ها پروریده است!
میلاد سبز قلم تاریخ بشر را تقسیم و انسان را تکریم کرد : دوره قبل از تاریخ(پیش از پیدایش خط) و دوران تاریخ.
من سینه قلم را، سینای رازها و گنجینه سوز و ساز ها دیدم.
ادامه دارد...
شفیعی مطهر
دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد502
من دین ورزی را نه قدم زدن در کوچه ای تنگ و کوره راهی پرآژنگ ، که گام زدن در بوستانی فرح انگیز و باغی مشک آمیز دیدم.
من چون رهایی پروانه را از پیله دیدم، دیگر نه از پیله های روزگار هراسیدم و نه از شیله های حصار.
من بسیاری از آدم ها را چون کبریت بی ارزش دیدم،اما همین کبریت بی ارزش گاه می تواند زندگی ها را به آتش کشد.
من زندگی را چون ساعت شنی دیدم که گاه با زیر و رو شدن می تواند تحول آفریند و همه چیز را از نو آغاز کند.
من بسیاری از انسان ها را دیدم که زیبا اندیشیدند ، زیبا گفتند و زیبا نگریستند؛اما زیبا نزیستند!! (با الهام از سخن رومن پولانسکی)
ادامه دارد...
شفیعی مطهر
