#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(128)
قُله«بِشکوه» یا حُبابِ «انبوه»؟!
من قله بلند کوهی را دیدم
که چون از ژرفای دشت به آن می نگریستی،
«نماد شکوه» بود و «نمود نستوه»؛
اما چون بر فراز بلندای آن صعود می کردی،
غرورش زیر پاهای کوه پیمای تو« تحقیر» می شد و «حقیر» می نمود....
و شگفتا که چه بسیار افرادبه ظاهر بزرگ نیز چنین اند!
از دور «چکادِ بِشکوه»اند و از نزدیک،«بادِ انبوه»!!
#شفیعی_مطهر
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(127)
دو پدیده گزنده،اما برازنده!
من دو پدیده را خاردار دیدم: حقیقت و گل سرخ.
هر دو «گزنده »اند و هستی را« برازنده».
هر دو بر سپهر آفرینش «می درخشند» و هستی را صفا«می بخشند»!
زنهار! مبادا از «گُل حقیقت» به خاطر «خار صراحت» «برَنجی»
و «گُلاب گُل» را با «سراب مُل» «بسَنجی»!
#شفیعی_مطهر
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(126)
روزگار را باید« شناخت»
من انسانِ خوشبختی را دیدم
که خوشبختی را در هماهنگی با رویدادهای روزگار می دانست.
بنابراین هر رویدادی برایش قابل پیش بینی
و هر« تلخ وَشی »در کامش «شیرین»
و هر« نیشی» در جانش «نوشین» بود.
بنابراین دانستم روزگار را باید« شناخت»
و برای رویارویی با رویدادها خود را باید آماده« ساخت»!
امام صادق(ع) چه زیبا فرمود:
العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ عَلَیهِ اللَّوابِس؛(*)
شبهات و نادانى‌ها و نفهمى‌ها به کسى که عالم به زمان خود است، هجوم نمى‌آورند.
#شفیعی_مطهر
--------------------------------------------
(*) کلینی، کافی، تهران، اسلامیه، 1367 ش، ج1، ص27.
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(125)
بیش دانی و کم گویی
من خردمندی را دیدم که هر چه را می دانست، نمی گفت ؛
ولی هرچه را می گفت، می دانست.
بنابراین دانستم مرا دو گوش داده اند و یک زبان،
تا دو برابر آنچه را می گویم ،بشنوم!
خوب گوش دادن و شنیدن «تَحَمُل» می خواهد
و دانستن و گفتن ، «تَاَمُل»!
#شفیعی_مطهر
---------------------------------------------
تحمل: برتافتن ، تاب داشتن، تاویدن ، شکیبایی
تامل: نیک نگریستن، درنگریستن، اندیشه کردن،اندیشیدن،درنگ
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(124)
«فُروتنی» یا «تُوسنی»
من « فُروتن»ی را دیدم که چونان رودخانه هر چه بر ژرفای او«می افزود»،
بیشتر احساس آرامش و فُروتنی« می نمود».
نیز آنان را چون درختان میوه دار دیدم
که هر چه برگ و بارشان «فُزون تر» ،
شاخسارانشان فروافتاده تر و « سرنگون تر» است.
بنابراین دانستم که بزرگی در «فُروتنی» است، نه در «تُوسنی».
#شفیعی_مطهر
--------------------------------------------------------
تُوسن : وحشی ، رام ناشونده،سرکش
تُوسنی: وحشی گری،سرکشی،تکبر
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(123)
کیست ز من دامن آلوده تر؟
من کسی را دیدم که آنقدر پشت سر دیگران سخن می گفت
که فرصت نمی کرد کسی را دوست بدارد...
و آنقدر عیب دیگران را بزرگ می دید
که عیب خودش به چشمش نمی آمد!!
بنابراین دانستم تا از« اصلاح عیوب» و «زدودن ذنوب »خود فراغت نیافته ام
به عیب جویی از دیگران نپردازم!
...و چون به خود« نگریستم»، به شدت «گریستم» ؛
زیرا خود را از همه« معیوب تر»
و در عرصه خودسازی از همه« مغلوب تر» یافتم!
کیست ز من دامن آلوده تر؟
تیره دل و سینه فرسوده تر؟
#شفیعی_مطهر
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(122)
«نهایت نثار» و« آیت ایثار»
من ریل های راه آهن را دیدم .
آنان با وجود این که هیچ گاه نمی توانند« به یکدیگر برسند» ؛
همه وجود خود را صرف این می کنند تا دیگران را «به یکدیگر برسانند»!
ریل ها خود هیچ گاه به هم نمی رسند،
اما دل های« مهربان» و دیدگان «نگران» را بر دوش« می نشانند »
و به یکدیگر «می رسانند».
بنابراین من «نهایت نثار» و« آیت ایثار» را در این دانستم که
در عین نداشتن چیزی هم می توان دیگران را از آن بهره مند ساخت!
#شفیعی_مطهر
------------------------------------------------------
نثار: پاشیدن و چیزی را افشاندن ،پیشکش،هدیه
ایثار: بذل کردن ،عطا کردن، دیگری را بر خود ترجیح دادن،بر خود برگزیدن
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(121)
«چکاد هدف» و «قله شرف»
من « آنچه هستم » را دیدم
و آن را با « آنچه باید باشم» اشتباه گرفتم؛
بنابراین عمری را در «آغوش خیال» و «مدهوش آمال»زیستم .
اکنون من «مغبون و مغلوب» ایستاده بر آستانه «ایستگاه غروب»
خالصانه و خاضعانه،شمایان را فرامی خوانم؛
شمایانی که بر «میانه راه» و « آستانه پگاه »ایستاده اید
و «چکاد هدف» و «قله شرف» را نشانه رفته اید،بدانید که
در این «عرصه هستی» و «پگاه سرمستی» همه« بازیگر»یم نه «بازیچه»!
کارگردان آفرینش برای هر یک از ما «نقشی نوشته» و «سرنوشتی سرشته»
باید نقشمان را در پازل سناریوی هستی بیابیم و آن را خوب بازی کنیم!
....و اگر «هوشمندانه »نقش را «خوب» بازی نکنیم ،«رِندانه »با ما «بد» بازی می کنند!!
آن گاه دیگر نه «بازیگری خوب»، که «بازیچه ای مغضوب»خواهیم بود!
#شفیعی_مطهر
---------------------------------------------------------------
رِند : زرنگ،حیله گر،بی باک،لاابالی.....
رِندانه : حیله گرانه،بی باکانه
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(120)
خودسازی
من خودساخته ای را دیدم که همگان را نسبت به خود «مجذوب» کرده بود ؛
زیرا او توانسته بود نفس خویشتن را «مغلوب» کند.
اگر ما نتوانیم نفس را «آرام» کنیم،
نفس ما را «رام» می کند!
#شفیعی_مطهر
رام :فرمانبردار،مطیع،دست آموز
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(119)
«گفت وگوی بارور» یا «هیاهوی ویرانگر»؟!
من طرفین یک مجادله را هم دیدم که بر یکدیگر «برمی شوریدند»
و هر یک برای بر کرسی نشاندن سخن خود« می کوشیدند».
آنان چیره شدن بر رقیب را «کمر بسته»
و پوشاندن عقده ها را «به ستیز نشسته» بودند.
هر کدام با کشیدن «خنجر سخن» از «حنجر اهریمن»،
لایه ای ستبر از «رذیلت»بر سیمای زیبای« حقیقت»« می پوشاندند»
و جرعه ای «تزویر» از زهر «تحقیر» را به همدیگر «می نوشاندند».
...و شگفت این که این «هیاهو» را «گفت وگو» می نامیدند!!
هیاهویی که در بستر اذهان «بذر شقاق» می افشاند
و «نهال نفاق» می نشاند!
#شفیعی_مطهر
