سخن مطهر

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1002)

«چاهِ وِیل» و «سپاهِ سِیل» 

من «نامجویانی گمنام» و «کامجویانی ناکام» را دیدم 

که برای آنان تنها «هدف» و «شعف»، 

راه یافتن به «منصّه شهرت» بود، نه «عرصه فضیلت». 

اینان «پی و پوست» را به جای «دل دوست» برگزیده بودند:

 در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد       

طاعت از دست نیاید گنهی باید کرد

 «بخشش مال» در راه «آیش آمال»،

چه با «ریا» و چه در «رُویا»،

برای بخشنده نه «کامی برای کمال» است

و نه «گامی به سوی وصال».

آن چه «بنیادین» و «کمال آفرین» است،

«داشتنِ درایتِ شکوفا» است،نه «برافراشتنِ رایتِ ریا».

ریا،«چاهِ وِیل» است و «سپاهِ سِیل».

هر چه در آن افکنی ،نه «مکانِ یافت» دارد و نه «امکانِ بازیافت». 

«کاهی از ریا» می تواند «کوهی از کیمیا» را نابود سازد.

تنها «مایه خلاص»،«سرمایه اخلاص» است.

#شفیعی_مطهر

--------------------------------

وِیل: هلاک،مصیبت،سختی،(چاه ویل: نام چاهی در جهنّم)

شعف: شیفته شدن،شادمانی،خوشدلی،خوشحالی،شادی

منصّه: کرسی که عروس را بر آن نشانند،جای ظاهرشدن چیزی

آیش: بارورشدن و میوه دادن،آمادگی زمین برای کشت و زرع

درایت: دانستن،دریافتن،آگاهی داشتن

رایت: بیرق،پرچم،عَلَم

کیمیا: اکسیر،ماده ای که مس را به طلا تبدیل می کند