«اساس اُمّت» بر «احساس کرامت»
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1006)
«اساس اُمّت» بر «احساس کرامت»
کسی که «زبان کرامت انسان» را در زیر «دندان لئامت نهان» «می فشارَد»
و «عمری از عزّت» را به «لحظه ای از لذّت» «می سپارَد»،
در حقیقت «خُجستگی انسان» را به پای «گُجستگی حیوان» قربانی می کند!
انسان بدون داشتن هر یک از «فضایل» و آلوده شدن به هر یک از «رذایل»،
از «مقام انسانیت» و «قوام عقلانیت» ساقط نمی شود،
ولی با «فقدان کرامت» در مُرداب «خُسران لئامت» سقوط می کند.
انسان بدون کرامت نه «انسان پست»،که بدتر از هر«حیوان فرودست» است.
کرامت، «گوهری ارزنده» و «جوهری برازنده» است.
کرامت نه «قرین» دارد و نه «جایگزین».
«خودکامگان دون» و «شهریاران زبون»
برای سوارشدن بر «دوش شهروندان» و «هوش ورجاوندان» ،
«نخستین مایه» و «برترین سرمایه»ای را که از آنان می گیرند،
«کرامت» و ««عزّت» است!
زیرا مردمی که «اساس اُمّت» را بر «احساس کرامت» بنا نهاده اند،
نه «تن به زیر بار زور» می دهند و نه «سر به زیر ساطور»!
#شفیعی_مطهر
---------------------------------
لئامت: فرومایگی، پست فطرتی،بخیلی
خُجسته: خوب و خوش
گُجسته: خبیث، ملعون، پلید و ناپاک، مقابل خجسته
دون: پست،خسیس،فرومایه،سفله
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
