«موج خطر» و «اوج خطیر»!
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1009)
«موج خطر» و «اوج خطیر»!
زیبایی بهار نه در «سیمای فصل» ،که در «صفای وصل» است.
با «ظهورِ یار» و «حضورِ دلدار»،
«همه اصول،هار» است و «همه فصول ،بهار» .
از «شاخساران نگاه» و «آبشاران پگاه» او
می توان «جوانه های ذوق» و «شکوفه های شوق» چید.
عشق،«من را می رانَد» و «اهریمن را می میرانَد».
قدرت عشق،چون «برآشوبد»،«شکوهِ کوه را درهم می کوبد»!
آن که «فرزانگی را می آفریند»،«جاودانگی را برمی گزیند».
عشق از هر «پنجره باز»،«حنجره راز» می سازد
و از هر «چشم طنّاز»،«چشمه ناز»!
همه «آدمیان» و «عالَمیان» در پرتو عشق زیباترند.
عشق،«جان جهان» است و «جهانِ جان».
«جهان را نور» می بخشد و «جان را شعور».
عشق،انسانِ«خاک آلوده» را «پاک و پالوده»می کند،
از «مَغاک می رهاند» و به «افلاک می رساند».
عشق به انسان،«نگاهی بلند» و «جایگاهی شکوهمند» می بخشد
بنابراین در عرصه جاه طلبی هر «اقدام» را «دام» می بیند
و هر «فرنام» را «نام»!
در عرصه عشق «هر چمن،چمان» است و «هر ارزن،ارزان».
«کارها،سان» است و «ابتکارها،آسان».
«دف ها نازک» است و «هدف ها،نزدیک».
بیاییم در دریای عشق بر «موج خطر نشینیم» و «اوج خطیر را برگزینیم»!
#شفیعی_مطهر
-------------------------------------
خطر: شرف و بزرگی و بلندی قدر و مقام
خطیر: بزرگ،شریف،بلندمرتبه،صاحب قدر و منزلت
ذوق: خوشی و نشاط
پالوده: صاف شده،پاکیزه شده،پاک شده از آلودگی
هار: رشته مروارید،لعل و یاقوت،گردن بند
فرنام: عنوان،لقب
چمان: چمنده،خرامنده،خرامان،کسی که با ناز راه می رود
سان: رسم،عادت،طرز،روش
دف: یکی از آلات موسیقی که دارای چنبر چوبی و پوست نازک است و با سرانگشتان نواخته می شود
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
