«توهُّمِ دانایی» و «تفهُّمِ ادّعایی»
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1018)
«توهُّمِ دانایی» و «تفهُّمِ ادّعایی»
انسان اگر به جای «گفتن»،«شنُفتن» را
و به جای «دگرآموزی»،«تجربه اندوزی» را برگزیند،
در این صورت نه تنها از هر «آموزگارِ فرزانه»،
که از «روزگار و زمانه» هم می تواند بیاموزد!
امّا اگر خود را «کانِ دانش» و «دُکانِ پژوهش» بپندارد،
حتی از «فرجادِ دهر» و «استادِ شهر» نیز نمی تواند چیزی بیاموزد؛
زیرا او «انبانِ دانایی را انباشته» و «میزانِ توانایی را بی نیاز پنداشته» ،
خود را از «آموزش» و چراغ خرد را از «فروزش» بی نیاز می انگارد!
او گرفتارِ «توهُّمِ دانایی» است و «تفهُّمِ ادّعایی».
چنین کسی «فضیلتِ آموزش» و «ظرفیّتِ پژوهش» را از دست می دهد.
خود دانا انگاری،«گمانی واهی» و «زندانی نامتناهی» است،
که انسان را از «رَشّ و رشاد» و «رُشد و ارشاد» بازمی دارد.
انسان به هر «مایه ای از دانش» و هر «پایه ای از پژوهش» برسد،
هیچ گاه نه از «دانش آموختن» بی نیاز می شود و نه از «تجربه اندوختن»!
#شفیعی_مطهر
-------------------------------------------
فرجاد: فاضل،دانشمند،دانا
نغز: خوب، نیکو، لطیف، بدیع، هر چیز عجیب و بدیع که دیدنش خوشایند باشد
توهُّم: وهم داشتن،گمان بردن،به گمان افتادن،خیال کردن
تفهُّم: فهمیدن،دریافتن
کان: معدن
رشّ: باران اندک،باران کم
رشاد: به راه راست رفتن،راستی و ایستادگی و پیروزی
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
