«باورِ واهی» و «خطرِ تباهی»
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1037)
«باورِ واهی» و «خطرِ تباهی»
بسیاری از «باورمندانِ استوار» و «پایبندانِ پایدار»
به «مکاتب انسانی» یا «مذاهب آسمانی» ،
کسانی اند که «بیش» و «پیش» از
«تاکیدِ حقّانیّت» و «تاییدِ عقلانیّت»،
«ارزشمندترین مایه» و «دلبندترین سرمایه» خود را
در راه آن «مکتب» یا «مذهب» قربانی کرده اند.
انسانِ «پُر تشویش» و «ساده اندیش» برای باور به یک مکتب،
به جای «شناختِ مبانی» به «پرداختِ قربانی»می اندیشد.
«عِیارِ سُستی» یا «مِعیارِ دُرُستی» در اعتقاد برای او
«هزینه هایی از مال» است که برای نیل به هدف «پرداخته»
نه «گنجینه هایی از استدلال» که برای حقّانیّت آن «اندوخته».
کسی که «راهی دراز» را با «سوز و گداز» پیموده،
و برای «چپاوُلِ گنج»،«تحمُّلِ رنج» را پذیرفته،
اگر به جای «گوهرِ گنجینه»،«خاکسترِ دفینه» نیز بیابد،
نمی تواند «سُستی باور» و «نادرستی نظر» را بپذیرد!
او می خواهد به هر «طریق» ،حتّی با «تحمیق»،
«ننگینی بن بست» و «سنگینی شکست» را توجیه کند،
بنابراین می کوشد بر قامتِ«باورِ واهی» و «خطرِ تباهی» ،
«لباسی از حقیقت» و «احساسی از حقّانیّت» بپوشاند!
#شفیعی_مطهر
--------------------------------------
دلبند: بسته شده به دل،کسی یا چیزی که انسان آن را از ته دل دوست بدارد
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
