«تا زِنده ایم» ، «تازَنده ایم»!فرگرد 1341
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1341)
«تا زِنده ایم» ، «تازَنده ایم»!
«روندِ پیری» و «فرایندِ زمینگیری» ،
«افزودنِ اندوه» است و «پیمودن کوه».
انسان در کوه هر چه «فراتر» و «بالاتر» می رود،
«نیرویش می فرساید» ولی بر «اُفُقِ دیدش می افزاید».
آن که از«فرازِ کوه»،«چشم اندازِ بشکوه» را می نگرد،
«دنیایی وسیع تر» را و «سودایی منیع تر»را می بیند.
زندگی چون «دوچرخه سواری»،«استمراری»است.
دوچرخه سوار تا «رکاب» می زند،«شتاب» دارد.
آن گاه از «پایایی» فرومی افتد که از «پویایی» بازمی مانَد.
کسانی با «سایه»،«همسایه» می شوند،
که بیش از همه نیازمندِ «آفتاب اند»،ولی ناآگاهانه از آن «روی برمی تابند».
به جای این که «کفش و لباس را همرنگ» کنیم،
بیاییم «عقل و احساس را هماهنگ» سازیم.
بیاییم «برگ های تقویم» را با «گلبرگ های قویم»بیاراییم.
«تقویم ،سال» را می شمارد و «قویم،کمال» را.
بیاییم با «جوانیِ دل»،«ناتوانیِ شمایل» را به تاخیر اندازیم
و با «امیدِ بهروزی» و «نویدِ پیروزی»،
نه تنها در «گفتار»،که در «رفتار» نشان دهیم که
«تا زنِده ایم» ، «تازَنده ایم»!
#شفیعی_مطهر
------------------------------
قویم: راست و درست،معتدل،استوار،خوش قامت
سودا: عشق و جنون و آرزو
منیع: استوار،بلند،جای بلند و سخت که دستیابی به آن دشوار است
شمایل: خوی ها، طبع ها، شکل و صورت
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
