«عطش جان» و «آتش روان».فرگرد1390
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1390)
«عطش جان» و «آتش روان»
بسیاری از افراد ،«اهلِ آخوراند» و روزی چند بار «می خورند»!
ولی هماره «گُسنه» اند و «گُرُسنه»!
زیرا «بعضی گول» می خورند و «برخی،پول»!
این دو گرسنه و تشنه هرگز نه «مُجاب» می شوند و نه «سیراب»!
«انسان با نان» سیر می شود و «روان با بُرهان».
آن با «زلال آب» سیراب می شود و این با «وصال آفتاب».
روانِ انسان، گرسنۀ «لُقمه ای درایت»است و تشنۀ «جُرعه ای عقلانیّت»!
انسان با «اِشباع،رامش» می گیرد و با «اقناع،آرامش».
«گلستان طینت» و «بوستان فطرت»،
با «نسیم سگال» و «شمیم استدلال» شکوفا می شود
و «جان را طراوت» می بخشد و «جهان را لطافت».
«شکم» با «بیش و کم» سیر می شود.
بیاییم با «زلال تفکُّر» و «لایزال تدبُّر»،
«عطش جان» و «آتش روان» را فرونشانیم!
#شفیعی_مطهر
---------------------------------------
آخور: جای علف خوردن چهارپایان،طویله،اصطبل
گُسنه: گرسنه
مُجاب: پاسخ داده شده،کسی که جواب شنیده
اِشباع: سیرکردن،سیرشدن
رامش: آسودگی،فراغ و سکون
سگال: اندیشه ،فکر
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
