«الهام الکن» و «پیام بی سخن»/فرگرد1449
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1449)
«الهام الکن» و «پیام بی سخن»
در «ریزش هر برگ» و «خیزش هر مرگ»،
«الهامی الکن» و «پیامی بی سخن» برای همۀ ما نهفته است.
«نیوشیدنِ پیامِ رحیل» از «نوشیدنِ جامِ گسیل»خبر می دهد.
خبری که اگر «دیر و زود» دارد،«رَدّ و رکود» ندارد!
این خبر برای هر «شخص»،«شاخص» است
و برای هر «دار»،«هشدار»!
ما همه در این دیار «سافر»یم و «مُسافر»،
در «پگاهی» آمده ایم و در «شامگاهی» می رویم؛
بنابراین باید هر «آن» و هر «زمان»،
«پای در رکاب» باشیم و «روی بر تُراب».
«زندگی،یک فُرصت» است و «ارزندگی یک نُصرت».
«نُزهت دنیا ،یَم» است و «فُرصت ما ،یک نَم»!
ما می توانیم از این «نَم»،«جهنَّم» بسازیم
و نیز از «سرنوشت»،«بهشت»!
#شفیعی_مطهر
------------------------------------
اِلهام: در دل افکندن ،در دل افتادن
الکن: کسی که دچار لکنت زبان است
نیوشیدن: گوش فرا دادن ، گوش کردن،شنیدن
رحیل: کوچ کردن ، کوچیدن
گُسیل:روانه ساختن
رکود: آرام گرفتن،بازایستادن
دار: خانه،سرا
سافر: سفرکننده،مسافر
یَم: دریا
نَم: رطوبت، قطره، آب اندک
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
