«آزادی تن» و «آبادی وطن»/فرگرد1501
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1501)
«آزادی تن» و «آبادی وطن»
بدون «پایشِ مردم» و «آیشِ تفاهُم»،
«کِبریای فرمانروایی» به «ادّعای خدایی» می انجامد.
این «کمندِ کمین» هر «سمندِ سَمین» را
هر چند با «قدرت بتازد»،از «پای درمی اندازد»!
آن که «راغ را به حجّار» می سپارد و «باغ را به نجّار» ،
همۀ«فصولش خزان» است و «اصولش،پریشان»!
مردمی هم که «کارنامۀ میهن» را به «خودکامۀ اهریمن» می سپارند،
نه هرگز «آزادی تن» را می بینند و نه «آبادی وطن» را!
بیاییم با «توفندگی بپاخیزیم» و با «خودکامگی بستیزیم»؛
درمانِ «رِخوَت خواب را به رختخواب» واگذاریم و «نِخوَت حُباب را به احباب»!
#شفیعی_مطهر
-------------------------------
پایش: نظارت و کنترل
آیش: اسم مصدر از آمدن ،زمان بین بار دادن درختانی که یک سال در میان بار می دهند، در کشاورزی به زمین آماده برای کشت می گویند.
سمند: اسبی که رنگش مایل به زردی باشد
سَمین: فربه ، چاق، سخن استوار، عالی
راغ: مرغزار،دامن کوه، صحرا
حَجّار: سنگتراش
رِخوَت: سستی
نِخوَت:تکبر، خودبینی
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
