سخن مطهر

 هر پگاه نو با یک نگاه نو

«زبان لال» و «بیان زلال» (فرگرد1716)

من عمری «انبانی از آفتاب» و «همیانی از کتاب»،

«آفتابی هشته» و «کتابی نانوشته» را

بر «دوش کشیدم» و خود «نوشانوش چشیدم».

آن را در «سینه انباشتم» و چون «گنجینه نگه داشتم».

ولی هیچ «حرم باز» و «محرم راز» نیافتم،

 تا قفل «سینه را عیان بگشایم» و این «زرّینه را به دیگران ببخشایم».

مخاطبان گاه «گفته ها را نشنیدند» ،ولی «نگفته ها را فهمیدند».

 گاهی از «فهْم رمیدند» و به «وهْم رسیدند»!

و پگاهی «جان پیام را دریافتند» و به «جهان کلام شتافتند».

آنان که «اهل دردند» و با «نااهل نمی گردند»،

«بیان زلال» را حتی از «زبان‌لال» درمی یابند

ولی افراد «یگانه با تحجُّر» و «بیگانه با تفکُّر»،

«گنجینۀمهرفروزان» را بر «سینۀ‌سپهر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ سوزان» نمی بینند.

شفیعی مطهر

--------------------------- 

هِشته: فروگذاشته

دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال رسمی ندای مطهر

https://t.me/nedayemotahar