گزارش سفری کوتاه در یک نگاه فرگرد نخست
گزارش سفری کوتاه در یک نگاه
فرگرد نخست
شفیعی مطهر
در تاریخ 13 اسفندماه 1403 من به اتّفاق پسرم دکتر سیدمیثم سفری یک ماهه به کشورهای عُمّان،تایلند،ویتنام و ژاپن داشتیم. معمولاً میثم گزارش نسبتاً مفصّلی از سفر را همراه با تصاویر مربوطه می‌نویسند.فعلاً من می‌کوشم گزارشی اجمالی از ویژگی‌های برجسته و متفاوت هر چهار کشور را خدمت عزیزان تقدیم کنم.ان‌شاءالله گزارش مفصّل را در سفرنامۀ دکتر سیدمیثم ملاحظه خواهید فرمود.
1- رهایی از محدودیّت‌های فیلتر در فضای مجازی
هر شهروند ایرانی با خروج از مرز ایران می‌تواند در فضای مجازی در عرصۀ قلم و بیان آزادانه تنفُّس کند و باورهای خود را فارغ از محدودیّت‌های سانسور برای مخاطبان خود بیان کند.امیدوارم مدیران ایران این اندازه برای درک و فهم شهروندان خود ارزش قائل باشند،که هر شهروند فهیم و فکور و فرهیختۀ ایرانی چون همۀ شهروندان آزاد جهان بتواند مطالب مورد نظر خود را بی‌سانسور بخواند و ببیند و باورهای فکری خود را برای دیگران بیان کند.
2- احساس ملموس بی‌ارزشی ریال،پول ملّی ایران در برابر ارزهای بین‌المللی
یک جهانگرد ایرانی پیش از خروج از کشور ناگزیر است ریال‌های خود را تبدیل به دلار یا ارزهای رایج کشور مقصد کند و به محض ورود به هر کشوری در تامین نیازهای خود سخاوتمندانه(!!) پول خرج کند تا بتواند حدّ اقلِّ نیازهای خود را تامین کند.
هر جهانگرد ایرانی با توجّه به کم‌ارزشی ریال در برابر ارزهای بین‌المللی، فارغ از میزان دارایی خود باید در مخارج سفر نهایت صرفه‌جویی را اِعمال کند.
3- ژرفای ریشه‌های باورهای دینی و مذهبی در همۀ کشورهای مورد بازدید
من با توجُّه به اطّلاعات پیشین خود دربارۀ پیشرفت‌ها و تحوُّلات سیاسی،اقتصادی،فرهنگی و صنعتی در هر چهار کشور،گمان نمی‌کردم باورهای دینی و مذهبی تا این اندازه در ژرفای اذهان باورمندان دینی این کشورها رسوخ داشته باشد.مسجد بزرگ و شکوهمند سلطان قابوس در مسقط (پایتخت عُمّان)،تندیس‌های عظیم بودا و معابد متعدّد و پرشکوه بودا در سه کشور دیگر و نیز استقبال بسیار مردم مذهبی در بجاآوردن آیین‌ها و رسوم مذهبی در معابد بودایی و شینتو و نفوذ معنوی پیشوایان مذهبی در اذهان باورمندان دینی ،پندار پیشین مرا تغییر داد.
در ده‌ها معبد مورد بازدید در هر سه کشور هزاران نسخۀ چاپی و دست‌نویس دعا و حاجات زندگی دین‌باوران را دیدیم که با نخ‌هایی ویژه به دیوارۀ ضریح‌مانندی مقدّس آویخته بودند. این کار بودایی‌ها مرا به یاد دعاها و حاجات دست‌نوشتۀ هموطنان خود انداخت که آن‌ها را به داخل چاه خیالی امام زمان(عج) در جمکران می‌اندازند!
در همۀ این کشورها در ماه مبارک رمضان معمولاً در همۀ مساجد پیش از نماز جماعت برای همۀ نمازگزاران از جمله ما مهمانان ایرانی سفرۀ بزرگ افطاری می‌گسترند.
4- تجلّی اعتماد و امنیّت همگانی در همۀ سطوح جامعه
در بسیاری از بازارها و خیابان‌ها مغازه‌هایی را دیدیم که در وقت تعطیلی فقط با کشیدن چادری بر روی کالاهای خود،با با خیال راحت و اطمینان از عدم دستبرد ،مغازۀ خود را ترک می‌کند.
همچنین در معابد و مکان‌های مقدّس باورمندان مذهبی پول‌های خود را نثار تندیس بودا یا هر نماد مقدّس می‌کنند و اطمینان دارند که جز راهبان و خُدّام معابد، هیچ کس آن‌ها را برنمی‌دارد. من به وفور در چنین مکان‌هایی انباشته‌ای از انواع پول‌ها را به صورت اسکناس یا سکّه‌های نقره‌ای دیدم.
در ژاپن در روزهای بارانی چترهایی در جاهای گوناگون دیدم که هر کس می توانست از آن استفاده کند و بعد از قطع بارندگی آن را در مکانی بگذارد که در دسترس دیگران باشد.
ادامه دارد...
