«آدم» یا «آدمک»؟!
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(171)
«آدم» یا «آدمک»؟! 
من «طفلی خُرد» و«کودکی تُرد» را دیدم
که بر همه اسباب بازی هایش فرمانروایی می کرد!!
این گونه من در این «شهر سرب و سراب» و «معرکه مرگ و مرداب»
معنای مناسبات و روابط بسیاری از «شهریاران» و «شهروندان» را فهمیدم!!
انسان تا خود نیندیشد ،نه «آدم»،که «آدمک» است
و «آدمک» ،«اسباب بازی» است، نه مایه «اِعجاب و سرفرازی»!
...و ما تا اسباب بازی باشیم،
با جانمان« بازی» می کنند و با ایمانمان،«دَغَلبازی»!
همواره بازیچه « کارگردان» و آلت دست «خودکامگان» هستیم!
این نکته حکیمانه را چه زیبا می سراید «حکیم هوری»،«اقبال لاهوری»:
هرکه بر خود نیست فرمانش روان
می شود فرمان پذیر دیگران
#شفیعی_مطهر
—----------------------------------
خُرد: ریز،کوچک،هر چیز کوچک و اندک
تُرد: تر و تازه،نازک،زودشکن،هر چیزی که زود شکسته شود
معرکه : میدان جنگ،جای نبردو زد و خورد
آدمک: آدم کوچک،عروسک ،پیکر و هیکل کوچک که به شکل آدم درست کنند
اِعجاب: به شگفت آوردن،عجیب دانستن
دَغَلبازی: حیله گری، مکر ،فریب
هور : خورشید،آفتاب
—----------------------------------------------------
سایر آثار این قلم در : گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar
