سخن مطهر

 امید 

 امروز دفتر شعر ایام نوجوانی را ورق می زدم . شعری دیدم از ایام خوش دوران دبیرستان محمودیه کاشان و نسیم خاطره ای خوش مشام جانم را نواخت. یادش به خیر دبیر فاضل و فرهیخته و پیشکسوت ادبیات کاشان زنده یاد حاج آقا رضا زاهد- که حق بسیاری به گردن من و دیگران دارد - و همین جا آمرزش روح بلند ایشان را از درگاه خداوند مسئلت کنیم .

ایشان در آن سال ها دبیر ادبیات ما بودند . خوب به یاد دارم هر هفته می کوشیدم موضوع انشا را در قالب شعری بسرایم . ایشان وقتی رویه مرا دیدند ، هر جلسه اول وقت کلاس انشا مرا فرامی خواندند ، تا شعرم - انشایم - را برای بچه ها بخوانم و با توصیه ایشان همه برای تشویق من کف می زدند .

یکی از موضوعات انشا ،" امید " بود .امروز دیدم خالی از لطف نیست که شما  هم با خواندن این شعر من ، پا به پای من سری به کوچه باغ های خاطره بزنید . 

پرتو افشان حیاتم ماه تابان امید

روشنی بخش دلم شمس درخشان امید

پایه ای از بهر کاخ آرزوهای بلند

نیست برتر از ستون سخت بُنیان امید

سیر در دریای هستی جنگ با امواج سخت

ره نجوید جز چراغ پرتو افشان امید

خُفتگان چون مُردگان در شب فرو خُسبیده اند

زنده می گردند اندر بامدادان امید

کوه سختی ها بَرِ مردان شود چون پَرِّ کاه

کوه می لرزد ز غُرّش های طوفان امید

این جلال و فَرّ کاخ زندگی برپا بود

بر ستون عشق و بر سُکّان و بُنیان امید

بلبلان خوش نوا چون سر دهند آواز خویش

جان شیرین گیرم از مرغ خوش الحان امید

زنده گر بی عشق و بی اُمّید باشد زنده نیست

مُرده باد آن زنده کو را نیست ایمان امید

گردش دور زمان در دست مردان قوی است

دست قدرتمند را پرورده دامان امید

ای اسیر ظلم و ظلمت شب سیاه است و دراز

لیک شادان باش کاید صبح خندان امید

                                          (شفیعی مطهر- ۱۳۴۳- کاشان)

----------------------------------------------