« دوست دیرین » و « رفیق راستین »
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(350)
« دوست دیرین » و « رفیق راستین »
من وقتی دوستم را دیدم که نه « اشتباهی »
بلکه با « آگاهی » مرا نمی فهمد،
« کنجکاوانه » به او « نگریستم »
و « سوزمندانه » « گریستم » .
همسفری که سال ها ما را در هر « راهی »، « همراهی » کند
و در هر « سوزی » ،« دلسوزی » نماید،
ولی نه « حرف های دل » را بفهمد و نه « ژرفای مشکل » را،
چنین کسی نه « دوست » ،که موجودی « بی رنگ و روست»!
« برادر » ،« دوستی » است که با او « همنشینیم »،
اما « دوست » ، « برادری » است که او را « برمی گزینیم»!
« دوست دیرین » و « رفیق راستین »
کسی است که « نهفته ها را بیابد » و « نگفته ها را دریابد»!
« دوست مطلوب » چون « چتر خوب » است.
چتر خوب نه باران را « تدلیس »، که تو را « خیس » نمی کند .
دوست خوب هم نمی تواند « اندوه » را به « ستوه » آورد،
اما می تواند تو را در برابر « غم و اندوه » ، « نستوه » سازد!
#شفیعی_مطهر
------------------------------
تدلیس : پنهان کردن عیب چیزی، فریب دادن
ستوه : خسته کردن، به تنگ آوردن،ملول کردن
نستوه : خستگی ناپذیر، ستیهنده در سخن و کار و جنگ
گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar
