دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد461

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد461

 

  

من در این شهر سنگ ها را بسته و سگ ها را گسسته دیدم.آبروی آزادمردان،حراج است و تکاپوی دلسوختگان در معرض تاراج. سگ ها، پاچه می گیرند و پاچه خواران سر در آخور قدرتمداران دارند.

من بارزترین نشانه و برترین بهانه خودکامگان را در این دیدم که پای بر شخصیت فروکوفته انسان ها نهاده و بالا می روند و چون جاه طلبانه بر اریکه اقتدار نشستند و افسر انحصار را بر سر نهادند،نخستین اقدام آنان تخریب نردبانی است که از آن بالا رفته اند!!

من مشکل بزرگ انسان های نقاد و نگارشگران وقاد را در این دیدم که آثار مورد نقد را نمی توانند با دو چشم ببینند؛آنان یا همه چیز را سیاه می بینند یا سپید،در بینش اینان رنگ خاکستری جایی ندارد.

من راه های وصال و رهپویان کمال را بسیار گونه گون دیدم؛اما آن چه سخت و دشوار می نمود، نه تعدد راه ها،که تنوع راهنماها بود. هر راهنما خود را آگاه تر و مسیرش را کوتاه تر می داند. این کیاست رهروان و سیاست رهبران است که چگونه دل ها را بربایند و به سوی هدف ره نمایند.

من تبری ویرانگر و پرنده ای بی یاور دیدم ؛تبری که عزم بریدن درختی را داشت که پرنده بر فراز آن آشیانه داشت. تبر ، بنیان درخت را نشانه گرفته بود و پرنده ، بنیان تبر سخت را. تبر ، سرمستی را می دید و پرنده همه هستی را.

ادامه دارد....

                       شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد460

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد460

 

  

من اجتماع انسانی را  «دومینو »یی دیدم دل بسته و به هم پیوسته که سقوط حتی یک فرد سرانجام به سقوط کل جامعه می انجامد.

من دل بستن به جاذبه را سبب سقوط و عامل هبوط دیدم؛جاذبه زمین،سیب را به سقوط کشانید و جاذبه سیب،آدم را به هبوط . 

من کبریت را دیدم با سری بی مغز که می سوخت،اما درسی نغز می آموخت.سر بی مغز کبریت با کوچک ترین اصطکاک شعلم ور می شود و اثرات این اشتعال می تواند ویرانگر باشد.انسان هم سری بامغز دارد و هم خردی نغز؛بنابراین نباید با هر تحریک مشتعل شود و به هر میل،مایل.

من گلبرگ های خاطراتم را در کوچه باغ هایی پراکنده دیدم که روز به روز از صفا کاسته و از وفا پیراسته می شود.

من رهروانی را در پویش راه رشد،صادق و عاشق دیدم که راه رفتن بر لبه تیغ و ره سپردن بر فراز ستیغ را با پای برهنه برمی گزینند،نه آنان که در ادعا پیشروند و در عمل ،پیرو.

ادامه دارد...

                          شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد459

 

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد459

 

  

 

 

من عدم تعادل بین عقل و احساس را موجب تباهی حیات و سیاهی صفات دیدم. دل را باید نواخت و خرد را باید شناخت.

 

من پرندگان زاده شده در قفس را مرغانی دیدم که پرواز نه نماد رهایی ،که نمود فنایی می پنداشتند؛بنابراین خیلی دشوار دیدم باوراندن آزادی را به مردمی که در فضای استبداد، نفس و در باور، نقش قفس می کشند.

 

من کسانی را شایسته همنشینی در روشن ترین روزها دیدم که در تاریک ترین شب ها تنهایم نگذارند و به بلایم نسپارند.

من همه ناله ها و گلایه ها را برآمده از دردهای کوچک و غم های اندک دیدم؛درد و اندوه از حد که گذشت، زبان لال می شود و بیان،زوال می پذیرد.

من دولت های نالایق را دیدم که جایی برای نگه داری انسان های لایق جز زندان ندارند. (با الهام از سخن گاندی)

ادامه دارد...    

                            شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد458

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد458

  

من درد مشترک همه فرزانگان فرهیخته و خردورزان برانگیخته را دردی دیدم نهان و رازی پنهان ، که نه نایی برای گفتن دارند و نه نوایی برای نهفتن...و دل های سوخته و درون های افروخته شان چنین می سراید:
مرا دردی است اندر دل که گر گویم زبان سوزد      

  و گر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد 

من فرهنگی کهن را دیدم با رنگی کهنه .ارزش های کهن در زیر غبار کهنگی جسارتی خردورزانه را می طلبید که آگاهانه زنگارها را بزداید و غبارها را بپیراید.  

من شهری یخ زده را دیدم که همه بر و بومش اسیر انجماد ،اما حلقومش پر از فریاد بود. برای شاد زیستن و آزاد نگریستن باید گرمی در دل باشد،نه در گل. 

من لب های خود را تاول زده دیدم از آش نخورده و خراش سترده و چه دردآور است سوختن بدون آتش و پژمردن بدون عطش!

 

من دنیای کودکی را تا آن جا پاک و زلال دیدم که فرشته قاب و دل شیشه ای آب را درک می کند.

ادامه دارد...

                                شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد457

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد457

 

 

من معرف هر کس را در هر جمع به گاه ورود لباس های مقبول دیدم و به وقت خروج ، سخن های معقول.
بنابراین چه بهتر سکوت کنیم که آبروی لباسمان نریزد و به بی خردی نیامیزد!

(با الهام از سخن تولستوی) 
 
 
 
 من درختانی را دیدم که به روی یکدیگر آغوش گشودند و غبار تنهایی را از دل زدودند. آنان پیمان بسته اند با هم بایستند و ایستاده بمیرند.

من همه آفریده های آفرینش و بیژه های بینش را مقهور دست بشر  و مجبور اراده توانگر دیدم.
(بیژه :خالص،بی غش،خاص،خاصه ،ویژه)

من از بین پویندگان راه حیات و جویندگان طریق نجات ،رهروی را ندیدم که بتواند به عقب بازگردد و راه را از نو بیاغازد؛اما همه می توانند از هم اکنون آغاز کنند. 

من برای ارتزاق یک ساله کاری بهتر از کشت گندم ، و برای گذران ده ساله طرحی 

برتر از کاشتن درخت و برای اداره صد ساله جامعه برنامه ای بالاتر از تربیت انسان ندیدم.(با الهام از سخن امیرکبیر)
 
ادامه دارد...

                            شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد456

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد456

 

من بسیاری از آدم ها را چون سیگار دیدم؛یکدیگر را می کشند،لذت می برند ،دود می کنند،تمام می کنند و آن گاه یکی دیگر را...

من زندگی را باغی دیدم که با عشق بهار می شود و با امید،مشکبار. اگر مشغول دل باشی،اسیر دل مشغولی نمی شوی.
بیشتر "غصه های احتمالی"نتیجه"قصه های خیالی" است؛پس بدان اگر «فرهاد» باشی همه چیز« شیرین» است.

من در این شهر کودکان را دیدم که دنیا را به بازی می گیرند،اما چون بزرگ می شوند،بزرگان شهر آنان را به بازی هم نمی گیرند.بزرگان سرنوشت همه را نوشته اند و تار و پودشان را با اطاعت سرشته اند.

من انتخابگری مردم توسعه نایافته را چون بستن دکمه پیراهن دیدم؛اولی را که اشتباهی ببندند،تا واپسین دکمه را با ناآگاهی می بندند. بنابراین باید چشم ها را گشود و نخستین گام را با آگاهی پیمود.

من هدف نهایی از سرودن بسیاری از اشعار و نشر افکار را کوششی دیدم آگاهانه تا سری بزرگ را بر روی تنه انسان‌های کوچک قرار دهند؛ پس چندان جای تعجب نیست اگر نتیجه نمی‌بخشد! (با الهام از سخن آرتور شوپنهاور) 

ادامه دارد...

                            شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد455

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد455

من انسان ها را چون درخت خشک در زمستان دیدم،اینان می توانند هم چشم به راه بهاری دلپذیر باشند و هم منتظر تبر هیزم شکنی پیر.

من رشد و رویش گل ها و ریاحین را در ریزش باران تند دیدم، نه غرش بوران تندر. بنابراین دانستم رشد و رویش ذهن ها و استعدادها بر اثر استدلال های خردپذیر است، نه فریادهای تحقیر و تکفیر.

من یک قلب پاک و عقل دراک را از همه معابد،مساجد و کلیساها مقدس تر دیدم.

من یک انگیزه دل گرمی را بهتر از هزار آمیزه سرگرمی دیدم.

من زیان سبز درخت را آموزگاری پویا و معلمی گویا دیدم؛ پیش از این که شاخسارانش نور را ببینند،ریشه هایش تاریکی را تحمل کرده اند؛یعنی برای رسیدن به نور آگاهی از دهلیزهای سیاهی باید گذشت. 

ادامه دارد...

                            شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد454

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد454

من خردمند را کسی دیدم که از تجربه ها پند گیرد و از رویدادها گزند نپذیرد.

من گردنکشانی را دیدم که بر گردن ها یوغ نهادند و از گردنه ها فروغ را ربودند. گردن ها را با شمشیر زدن به که اسیر کردن.

من چون فرصت باهم بودن با دوستان دوست داشتنی را محدود دیدم،کوشیدم نامحدود دوستشان بدارم و با همه وجود حرمتشان را پاس دارم.

من مردی را دیدم که در اثر فریبندگی وساوس و برای ورود به کتاب رکوردهای گینس به جای پرورش از بن، به رویش ناخن پرداخت.بناراین دانستم وقتی که در وجود انسان قابلیتی برای اثربخشی بر جهان بشری نباشد،به سویی سر و به هر سرایی در می زند تا سری در بین سرها درآورد.

من یعقوب را معلمی لایق و آموزگاری عاشق دیدم. او به من آموخت که چشم اگر یوسفش را نبیند،کور باشد،به که پرنور.

ادامه دارد....

                            شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد453

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد453

   

 

من یکی از سخت ترین لحظات زندگی را لحظه ای دیدم که کسی کوچکت کند،که بزرگش کرده ای !

من انگیزه بخشندگی را نه تنها در توان مالی،که در همت عالی دیدم. سینه را باید گسترش داد ،نه اندوخته های زرینه و سیمینه را.

من تفکر انتقادی در سیمای هنر را در به خدمت گرفتن ذهن جلوه گر دیدم.

من شهری سراسر اسیر انجماد را قابل زیست تر دیدم از جامعه در سلطه بیداد. آن با گرمای محبت ،آب می شود و این با مدارای مودت ،عذاب.

من دریا را در رویای آبی هر قطره مواج دیدم و جنگل را در خواب سبز هر درخت متبلور یافتم....و این سیر وصال است و مسیر کمال .

ادامه دارد...

                                      شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد452

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد452

 

 

 

من مدیرانی را دیدم که همه دردها را با حرف درمان می کردند. حرف درمانی تنها نسخه ای بود که دردهای امروز را با داروهای فردا درمان می کرد.

من روزگاری را دیدم که مردم حیات را در تحمل حقارت و زنده بودن را در تنگ اسارت می دیدند.

من جنگلی سبز را در رویای کودکی دیدم که ناباورانه انهدام جنگل را در دنیای واقعی می نگریست و بر درک نارسایی بزرگسالان می گریست.

من در مسابقه بین شیر و آهو،بسیاری از آهوها را برنده دیدم؛زیرا شیر برای کسب نان می دود و آهو برای حفظ جان.

من در منطقه سرب و سراب،منطق قاب و نقاب را دارای برنده ترین سلاح و داننده ترین صلاح دیدم.

ادامه دارد... 

                                شفیعی مطهر