« زرّینه مهر » بر « سینه سپهر »
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 854)
« زرّینه مهر » بر « سینه سپهر »
من ابر را دیدم « آزاد و رها » « از ثَری تا ثُریّا »،
نه « پایبند زمین » است و نه « دلبند زمان » ،
« به هر دار پر می کشد» و « به هر دیار سر می زند»،
« بی دریغ می بارد » و « به هیچ ستیغ دل نمی سپارد ».
از چشمان خیسش « سخاوت می بارد»
و از دستان تَرَش « طراوت می تراود ».
« ابر ،نماد سخاوت » است و « هُژَبر،نمود شجاعت ».
بیاییم چون « زرّینه مهر » بر « سینه سپهر »،
« عاشقانه بشتابیم » و « بی تابانه بتابیم»!
بیاییم چون « آیینه ابر بباریم »
و سخاوت را « بر سینه ستبر بنگاریم»!
#شفیعی_مطهر
----------------------
ثَری : خاک نمناک،خاک،زمین
ثُرَیّا : کنایه از آسمان(از ثَری تا ثُریّا=از زمین تا آسمان)
دار: خانه،سرا،شهر
ستیغ : بلندی کوه،قُلّه
هُژَبر: شیر درنده
گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar
