سخن مطهر

من شخصیت انسانی را زیبا دیدم که زیبایی های دیگران را می نگرد و فضیلت هایشان را می نگارد.

من هیچ قفلی را بی کلید و هیچ روزی را بی نور امید ندیدم.

من عموم انسان ها را عاشق باران و طالب بوران دیدم؛

اما شگفتا که چون باران باریدن را می آغازد،همه به زیر چتر پناه می برند.

من چراغ های خاموش را از گزند بادهای ویرانگر پرخروش در امان دیدم.

بنابراین دانستم اگر کسی در عرصه تلاش و کوشش مورد یورش است،شاید بدان علت باشد که نور می افروزد و روشنگری می آموزد.

من مردم  شهری را دیدم که هم از دزد می ترسند و هم از پلیس!!

ادامه دارد...

                            شفیعی مطهر