«غنچه های لبخند» بر «لب های نژند»!
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 841)
«غنچه های لبخند» بر «لب های نژند»!
مهر و محبت ،«مایه ای بی کرانه» و «سرمایه ای جاودانه» است،
که انسان هیچ گاه از «هزینه کردن» و «بیشینه کردن» آن پشیمان نمی شود.
محبّت،«خارها را گُل» و «دارها را پُل» می کند.
محبت به آسمان،«رفعت» می آموزد و به صحرا،«عظمت».
محبت به سپیده،«عصمت» می بخشد و به جنگل،«حشمت».
محبت،به باران «سخاوت» می آموزد و به گلبرگ ،«لطافت».
محبت ،به صبح،«صداقت» می دهد و به صخره،«صلابت».
محبت به رود ،«کوشش» می آموزد و به چشمه،«جوشش».
محبت،«سراب را سیراب» می سازد
و «گلبرگ های کتاب را پُر از دُرواژه های ناب».
محبت با «دست های نور» گیسوی سیاهِ «شب دَیجور» را «می گشاید»
و چکامه سپید روز را «می سراید».
محبت می تواند خواب سبز دشت ها را «تعبیر» و رویای آبی دریاها را «تفسیر» کند.
محبت، «خونِ سپیدِ کهکشانِ عزّت» را بر
«بلندایِ سقفِ سیاهِ شبِ ذلّت» «می ریزد»
و آبشارِ سیمگونِ سپیده سحر را با زُلال نور «درمی آمیزد».
محبّت، «پویاتر از نسیم» و «پایاتر از تسنیم»،
«بهار انسانیّت را طراوت» می بخشد و «نهال بشریّت را لطافت».
محبّت ،از «خداوندان خشم و خشونت» و «قدرتمداران قساوت و قسوت»
می تواند «پویندگان دیار آیینه و آب» و «جویندگان سرچشمه آفتاب» بسازد.
بیاییم از «خارهای خشونت» ،«گلبرگ های محبّت» «برویانیم»
و بر «لب های نژند»،«غنچه های لبخند» «بنشانیم»!
#شفیعی_مطهر
-------------------------------------
نژند: اندوهگین،افسرده، پژمرده، سرگشته، خشمگین
بیشینه کردن: افزودن آن،زیادکردن آن
دَیجور: تاریک،تاریکی شب
تسنیم: نام چشمه ای در بهشت
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
