سخن مطهر

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 960) 

 «فصلی جاودانه» و «اصلی عاشقانه»!

من چون «پار و پیرار»،«هوای مُشکبار بهار» را دیدم، 

دانستم اگر نمی شود «همیشه» از «ریشه» سبز ماند ، 

 باز «دوباره و چندباره» ، «چه در خزان و چه در بهاره»،

در هر «زمینه و زمانه»،می توان «سبز و پر شکوفه و پر از جوانه» شد.

 بهار،«فصلی» دارد و «اصلی». 

فصلِ بهار در ردیف «سایر فصول» ،به گونه «مُتواترِ معمول» می آید و می رود؛ 

امّا اصلِ بهار ،«بهارِ دِل» است،نه «بهارِ گِل». 

آن ،«گِل را طراوت» می بخشد و این «دِل را لطافت». 

آن ،عمری به کوتاهی «جوانه»  دارد و این می تواند «عمری جاودانه» داشته باشد. 

آن،«نسیمی زودگذر» دارد و این «شمیمی مُستمر». 

آن به «خزانی برگریز» می انجامد و این به «جنانی مُشکبیز». 

آن تنها با «نوروز» آغاز می شود، ولی این«هر روز». 

بیاییم «دل ها را بهاری»کنیم تا بتوانیم «گِل ها را معماری» کنیم. 

بیاییم از بهار «فصلی جاودانه» و «اصلی عاشقانه» بسازیم! 

#شفیعی_مطهر 

------------------------------- 

پار: گذشته،سال گذشته،سال پیش،پارسال

پیرار: سال پیش از پارسال،دو سال پیش از امسال،پیرارسال

مُتواتر: پی در پی،از پی هم،پیاپی آینده