سخن مطهر

  شاید برخی بر این پندار باشند که قیام آگاهانه و شهادت مظلومانه امام حسین(ع) را هرگونه تحلیل کنیم، قطعا نمی تواند یک توجیه فرهنگی داشته باشد! در حالی که همین حرکت به ظاهر خشونت آمیز دقیقا رنگی ستم ستیز و مهرآمیز داشته و مصداق اتم زمینه سازی برای کارهای فرهنگی است.

حضرت امام حسین(ع) در بیانی نیایش گونه به  درگاه خداوند عرض می کند: 

« اللهم انک تعلم انه لم یکن الذی کان منافسه فی سلطان و لاالتماس شی من فضول الحطام ، ولکن....لنظهر الاصلاح فی بلادک ».

  « خدایا! تو می دانی که این قیام و اقدام، اقتدارگرایانه و یغماگرانه نبوده و نیست ، بل که بدان منظور است که در جامعه اصلاحات صورت گرفته و ظهور یابد.»  

(تحف العقول، بخش سخنان امام حسین علیه السلام)

 و در بیان دیگری هم در گفت وگوی با محمد حنفیه ، با تاکید بر نفی خشونت باری و شرارت آمیزی حرکت ، اقدام خویش را اصلاح طالبانه توصیف کرده ، می فرماید:

  «...لطلب الاصلاح فی امه جدی» (همان)

 امام حسین (ع) هم وقتی فراخوان وسیع مردم کوفه را مبنی بر حمایت از خود دیدند، با تمام قوا به پا خاستند ، ولی این مردم عهدشکن بودند که با بی وفایی باعث شهادت ایشان و یاران باوفایشان شدند.