«پدیدۀ دین» با «دیدۀ نمادین»1293
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1293)
«پدیدۀ دین» با «دیدۀ نمادین»
خودکامگانی که مردم را «زار می خواهند» و آنان را تا حدِّ «ابزار می کاهند»،
باید بدانند نمی توان از مردمی با «شکم های خالی»،«رُستم های خیالی» ساخت.
یک ملّتِ گرسنه نه می تواند «تولیدِ علم» داشته باشد و نه «تمجیدِ حلم».
مردمی که دغدغۀ «نیازهای نخستین»دارند،
نمی توانند به «چشم اندازهای بنیادین» بیندیشند.
جامعۀ «فراگیرِ فقیر» و «اسیرِ تحقیر»
«پدیدۀ دین» را هم با «دیدۀ نمادین» می نگرد.
انسان تا «قوت نیابد» ،به سوی «قُنوت نمی شتابد» .
سیاستمدارانی که «مخروط را وارونه» و «خطوط را واژگونه» می نگرند،
می کوشند به جای «زلالِ شعور» با «ضلالِ شعار»،
نهال های «باور» را «بارور» کنند،
و سرانجام چون با «ننگِ شکست» و «رنگِ بُن بست» روبه رو می شوند،
ناگزیر «ارضای نیازها» و «اتوپیای امتیازها» را
به «بهشتِ برین» و «سرنوشتِ واپسین» حواله می دهند!
اینان «عقد» را به «نقد» می ستانند،
ولی بهایش را به «نسیه» و «نسیان» وامی گذارند!
#شفیعی_مطهر
-----------------------------------
نمادین: آن چه به عنوان نماد به کار برده می شود، سمبلیک
قوت(بر وزن توت): خورش خوردنی طعام روزی
ضلال: گمراهی
اتوپیا: مدینه فاضله،آرمان‌شهر،دلبستگی به ایجاد یا خیال‌پردازی دربارهٔ یک نظم اجتماعی آرمانی
عقد: عهد،پیمان
نسیه: آن چه به وعده فروخته شود
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
