سخن مطهر

هر پگاه نو با یک نگاه نو

«رخنۀ آگاهی» در «دخمۀ سیاهی».فرگرد1876

☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺

در این «سیّارۀ دلاویز»،هزاران «ستارۀ شب ستیز»،

«نور می افشانند» و «سرور می تابانند»،

ولی نمی توانند در این «دخمۀ سیاهی» یک «رخنۀ آگاهی» ایجاد کنند.

امّا خورشید در «آغازین پگاه» با «نخستین نگاه»،

«سپاهِ سیاهِ شب» و «قرارگاهِ تباهِ تَعَب» را درهم می شکند.

چرا این «گرۀ کور» و «گریوۀ دور» را

که هزاران «ستاره های پرشور» از فراز «مناره های نور» نمی توانند بگشایند،

خورشید در هر «پگاه» با یک «نگاه» ،

با «شکوفایی می گشاید» و بر «روشنایی می افزاید»؟

زیرا خورشید خود «نورآیین» است و «سرورآفرین»؛

ولی نور ستاره، «عاریه ای» است،نه «ناریه ای»!

بیاییم چون هر «جمعِ بخردِ فَراَندیش»،«شمعِ خردِ خویش» را برافروزیم

و در این«بسترِ پاک» و «خاکسترِ خاک»،

«ریشه های روشنایی بکاریم» و از آن «اندیشه های شکوفایی برآریم»!

شفیعی مطهر

☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺

دخمه: سرداب،سردابه،گور

تَعَب: رنج،سختی،خستگی

گریوه: تپّه،گردنه،پشته

عاریه: قرضی،چیزی که موقت از دیگری بگیرند

ناریه(ناری): آتشی

دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر

https://t.me/nedayemotahar