سخن مطهر

  کافر دادگر یا مسلمان ستمگر؟! 

 #شفیعی_مطهر

 قطعا هر مسلمان از دیدن تصویر زیر متاثر و مشمئز می شود ؛ زیرا مرد مسلمانی عراقی را می بیند که بر دستان سربازی اشغالگر ، اجنبی و غیر مسلمان بوسه می زند . البته این که فورا او را با اتهامی چون چاپلوسی یا اجبار یا...محکوم کنیم و از کنار مسئله ساده بگذریم ،کار درستی به نظر نمی رسد. باید دل او را کاوید و حرف های نگفته اش را شنید. کسانی که فورا او را محکوم می کنند ، آیا ده ها سال ستم و سلطه جابرانه و خودکامانه صدام و دار و دسته بعثی را احساس کرده اند؟

 چرا باید حاکمان کشورهای اسلامی بلایی به روز مردم مسلمان بیاورند که پس از سقوط ننگین آنان به دست اشغالگران اجنبی مردم بر دست آنان بوسه زنند؟!

اسلام هرگز برای ستمگر مشروعیتی قائل نیست. قیام در برابر ستمگر در تعلیمات اسلام وجود دارد ، حتی در اسلام حاکم کافر عادل بهتر از حاکم مسلمان ظالم است.

بوسه یک عراقی بر دست سرباز آمریکایی !! 

عدالت مهم ترین شرط مدیریت سالم است .
عدالت دراداره جامعه از دیانت و اسلامیت واجب تر است.

ما حدیث متواتر نبوی داریم

الملک یبقی علی ااکفر لایبغی علی الظلم .
سخن پیامبر ما این است که حکومت با کفر می پاید، اما با ظلم نمی پاید. به بیان دیگر پیامبر رمز بقای حکومت ها را دادگری دانسته اند نه اسلام مداری و شریعت مداری.

 داستانی تاریخی بگویم. از کتاب الفخری  ابن ِ طِقْطَقى‌ آل‌ طباطبا نقل به مضمون می کنم.  در این داستان تاریخی درس های آموزنده ای برای شرایط فعلی ما نهفته است.

خان مغول در قرن هفتم به بغداد حمله کرد و المعتصم بالله آخرین خلیفه عباسی را سر به نیست کرد.

وی همه علمای مسلمان از شیعه و سنی را جمع کرد و سوالی پرسید که این سوال امروز ما هم می تواند باشد. سوال تاریخی او این بود:

  به من بگویید کدام مقدم است: حاکم مسلمان ظالم یا حاکم کافر عادل؟

 در را به رویشان بست. و تهدید کرد در را نمی گشاید مگر صریحا پاسخ بگیرد. سید بن طاوس فقیهی شیعه بر خاست و گفت: 

 حاکم کافر عادل مقدم بر حاکم مسلمان ظالم است. پرسید: دلیلت؟ فقیه گفت:

  مملکت با کفر می ماند، ولی با ظلم نمی ماند. همان فرمایش پیامبر (ص). این مبنای متین به عنوان سندی رسمی در تاریخ فقهی ما ماند که عدالت مهم تر از دیانت است.

شعار شیعه در تاریخ همیشه عدالت بوده است. فقهای راستین شیعه هیچ گاه از شعار محوری خود حتی در زمان سلطنت شاهان شیعه صفوی و قاجار و پهلوی عقب ننشستند و در کتب فقهی خود ننوشتند که این شاهان چون شیعه هستند، باید مورد تایید قرار بگیرند. بر این امر پافشاری کردند که حکومت باید عادل باشد قبل از هر امر دیگری.  

 در حدیث دیگری می خوانیم: