خودبسندگی عقل و خرد
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(294)
خودبسندگی عقل و خرد
من در بازار عقل فروشان همه را فروشنده دیدم.
هیچ کس در میزان و اندازه عقل و خرد خود،
نه « هراس از جمود » دارد و نه « احساس کمبود ».
همه عقل خود را « پُربار » و خرد خود را « سرشار » می دانند.
هر کس عقل خود را بر « بلندای کمال » و « دارای جمال » می بیند.
حتی کسانی که « عقل را در عِقال بسته » و « دل را بر دَلال خَسته » اند،
خود را « سرچشمه کمال » و « پُرکرشمه جمال » می دانند!
هر انسان « عقلانیت خود را بسنده » و « معرفت خود را برازنده » می داند!
در حالی که هر « پدیده هستی » و « هر آفریده اَلَستی »
از جمله عقل همه انسان ها نسبی است
و هر کس همواره باید به سوی « هادی کمال »
و « وادی استکمال » گام بردارد.
#شفیعی_مطهر
------------------------------------
جمود : بسته شدن،یخ بستن،خشکی و افسردگی
عقال: زانوبند شتر،ریسمانی که با آن زانوی شتر را می بندند
دَلال ( بدون تشدید لام): نازکردن،ناز،کرشمه،وقار،خرام
خَستن : آزردن،زخمی کردن
کرشمه: ناز و غمزه،اشاره با چشم و ابرو
هادی : هدایت کننده، راهنما
وادی : سرزمین،دره
استکمال : طلب کمال، به کمال رسانیدن
------------------------------------
برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید :
telegram.me/amotahar
