« تنازُل » یا « تکامُل »؟!
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(233)
« تنازُل » یا « تکامُل »؟!
من در رویای سبز هر« برگ » و خیال سرخ هر« گلبرگ»
سیمای « جنگلی بزرگ » و « گلزاری سترگ » را دیدم.
در خیال خالی هر « ذره» و در آرمان آبی هر « قَطره »
کوهی « گران » و دریایی « خروشان » یافتم.
در« قانون آفرینش » و « کانون این بینش»
هر ذزه« راه کمال » را «می پوید»
و هر قطره « بارگاه استکمال » را «می جوید».
انسان مرغ « باغ ملکوت » است و باده « اَیاغ لاهوت ».
این جهان برایش « قفسی تنگ » است و « محبسی پرنیرنگ ».
مرغ باغ ملکوتم نِیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
(منسوب به مولانا)
چنین قفس نه سزای چو من خوش الحان است
روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم
(حافظ)
انسان اگر از این« کاروان کمال» و « جَوَلان جمال» « واپس ماند» ،
خود را از این « قفس نمی رهاند»!
انسان اگر « آستان کمال » را « نبوسد »،
ناگزیر در« حِرمان زوال » « می پوسد»!
انسان « وامانده از کمال » و « درمانده در زوال »
در« مُرداب کُفر و کُفران » با ملال می میرد
و در « سراب خُسر و خُسران » زوال می پذیرد!
آن که دو روزش یکسان است ،نه « راه تکامُل» را می جوید ،
که « چاه تنازُل » را می پوید!
شفیعی مطهر
----------------------------------------------
تنازُل : فرودآمدن،پایین آمدن،سقوط
بارگاه : کاخ و دربار پادشاهان،خیمه پادشاهی
استکمال: طلب کمال کردن،به کمال رساندن،تمام کردن
اَیاغ : جام، ساغر،پیاله شراب
جَوَلان: گردیدن،دورزدن،به هر طرف اسب تاختن،تاخت و تازکردن در میدان
حِرمان : بی بهره کردن،بی روزی کردن،بی بهره ماندن،نومیدی
زوال : نیست شدن،از بین رفتن،نیستی
کُفر و کُفران : ناگرویدن،ناسپاسی
خُسر و خُسران :زیان بردن،زیان دیدن،زیانکاری
@amotahar
