سخن مطهر

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(331) 

«فانوس کور » و « اقیانوس نور »!

 من در کرانه « اقیانوسی آرام »، « فانوسی رام » را دیدم 

که عمری را « شبانه روز » و با درونی « دل افروز» 

بر بلندای « سکوی بلند» و « ستون فرازمند» خود 

« بی دریغ و آتشگون » و از فراز « ستیغ ستون »

همواره نور « می افروخت » و شب زدگان را راه « می آموخت ».

من چه همانند دیدم این « دلالت آذر مُنَوََّر » را با « رسالت روشنگر بشر »! 

هر دو تا « پگاه می سوزند» و شب زدگان را « راه می آموزند»!

بنابراین روشنگران « ناگزیرند از سوختن » و بر « سریرند برای آموختن »!

اما فرقی هم هست بین این « آذر مُنَوَّر » با آن « روشنگر بشر »!

این « فانوس کور » و آن « اقیانوس نور »!

این « غافل » می سوزد و آن از « دل »!

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------------

رام : مطیع، فرمانبردار ،آموخته،دست آموز

ستیغ : بلندی سر کوه،قله

دلالت : راهنمایی،راه نمودن

آذر : آتش،نار

مُنَوَّر : روشن،درخشان

سریر : تخت،اورنگ،مسند

------------------------------------

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar