طرح ملوکانه و راه حل داهیانه ! قصه پنجاهم / قصه های شهر هرت

 طرح ملوکانه و راه حل داهیانه ! 

قصه پنجاهم / قصه های شهر هرت

روزی گزارشگران مخفی اعلی حضرت هردمبیل محرمانه به ایشان گزارش می دهند که در وسط یکی از خیابان ها  چاهی عمیق وجود دارد که هر روز تعدادی از  ملت به داخل ان می‌افتند و زخم و زیلی می‌شوند. 

اعلی حضرت همه مشاوران و وزیران را به دربار فرامی خواند تا در  یک جلسه مهم برای حل این مشکل یک راه حلی پیدا کنند. 

پس از تشکیل جلسه یکی از مشاوران برمی خیزد و پس از کسب اجازه از محضر ملوکانه به عرض می رساند : 

قربان ! یافتم! ما یک آمبولانس در کنار این چاه می گذاریم که ‌هرکسی در چاه  افتاد ، سریعا او را  به بیمارستان برسانند. 

حاضران همه هورا می‌کشند: آفرین! ایول! دمت گرم!!‌ 

یکی از وزیران برمی خیزد و می گوید: 

الحق که همه شما نفهمید!‌ آخر این هم شد راه حل؟! 

شاه می گویند : خوب ، تو چه می گویی؟ چه کار کنیم؟ 

وزیر می گوید:  تا آن آمبولانس طرف را برساند به بیمارستان، که آن بدبخت در چاه افتاده جان داده و می میرد. 

شاه می پرسد: پس چه کنیم؟

 وزیر پاسخ می دهد : ما باید یک بیمارستان کنار این چاه بسازیم، که همه به آن سریعا دسترسی داشته باشند! 

همه حاضران کف می زنند و سوت می کشند و خیلی حال می‌کنند که: 

ای ول ! بابا تا چه مخی داری!‌ 

اما اعلی حضرت مغرور که همیشه خود را چند سر و گردن از همه بالاتر می داند، از پذیرش راه حل های وزیران و مشاوران عار دارد ، به فکر راه  حلی تازه می افتد.شاه همه را امر به سکوت کرده و افاضه می فرمایند که :

 الحق هرچه به شما می گویند خر، حقتان است! آخر این شد راه حل؟! این همه خرج کنیم یک بیمارستان بسازیم کنار چاه که چه بشود؟ 

همه حاضران با چشمان و دهان های باز تعجب می‌کنند و می گویند: 

اعلی حضرتا ! امر امر مبارک است ! کلام الملوک ملوک الکلام ! هر چه شما بفرمایید حتما بهترین راه حل است .  

شاه سینه ای صاف می کند و با کلماتی مطنطن افاضه مر فرمایند : 

بابا ، این که واضح است، ما این چاه را پر می‌کنیم، می رویم نزدیک یک بیمارستان یک چاه می زنیم! 

به دنبال این راه حل ملوکانه سالن دربار ناگهان از فریاد هورا و کف زدن حضار منفجر می شود!!

...و این چنین یکی از غوامض تاریخی شهر هرت با درایت ملوکانه حل می شود و این طرح به عنوان یکی از کشفیات مهم تاریخ در همه رسانه ها ، مطبوعات،کتاب های درسی و تاریخی درج می شود و تا سال ها، سالروز آن را ملت جشن می گیرند.

بنا به نقل تواریخ همه ساله با برگزاری همایش ها ،سمینارها و چاپ ده ها اثر تحقیقی ابعاد پیچیده و مهم این طرح را بررسی می کنند!!

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد480

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد480

   

من هرگز مهربان تر از خدا ندیدم؛ زیرا چه بسیار مواردی را دیدم که خدا به جای مچ گیری ، دستم را گرفت.

زشتی هایم را پوشاند و زیبایی هایم را نمایاند.

چه بسیار نام نیک از من پراکند که من اهلش نبودم. 

«کم من ثناء جمیل لست اهلا له نشرته» (فرازی از دعای کمیل)  

 

من در این دیار غریب و روزگار عجیب حق اندیشی و حق گویی را چونان آتشی در کف و گوهری در صدف دیدم.

در این دور و دیار حق را نهفتن و حقیقت را نگفتن رمز ماندگاری و راز برخورداری است. 

 
من بزرگ ترین لذت در زندگی را انجام کاری دیدم که دیگران می گویند:نمی توانی انجام بدهی. 

من نسـبت سطح بال زنبور را به بدن او ، بسـیار کــم دیدم. با توجـه بـه قوانین آیرودینامیک، پـرواز ممکن به نظر نمی رسد؛ اما شگفتا که زنـبور ایــن را نمی داند و پـرواز می کند. 

من بى تفاوتى را،دشمن عشق و زندگى دیدم. 

ادامه دارد...

                                     شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد479

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد479

   

 

من مردی را دیدم که برای گشودن قفل های بسته کلیدهایی بایسته آورد؛اما ...   

من تبلور عشق را در سیمای کهنسالانی دیدم که گذشت زمان و گلگشت زمین نتوانست این گل را بپژمرد و این تمایل را بیفسرد. 

عشق نه زمان را می شناسد و نه از زمین می هراسد.

عشق اگر از ریشه بروید و ره اندیشه بپوید،می تواند جاودانه بپاید و جانانه را بشاید. 

 
من جهان را کتاب تکوین و قرآن را کتاب تدوین دیدم.به دیگر سخن جهان ،قرآنی تکوینی و قرآن،جهانی تدوینی است. 

من در عرصه آفرینش هیچ پدیده ای را ندیدم مگر این که در آن فروغی فروزنده و عبرتی آموزنده دیدم.
(با الهام از سخن امام موسی کاظم علیه السلام)   

من احیای عدالت را در فقدان آزادی ،بعید و کسب آزادی را در فقدان عدالت غیرممکن دیدم. 

ادامه دارد...

                          شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد478

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد478

   

 

من ابلهانی فرصت سوز و ثروت اندوز را دیدم که سرمایه های ملی و اجتماعی را به باد خودخواهی دادند و به چاه خودکامگی افتادند. 

 

من در این شهر سیاهی سیمان را بر سبزی درختان چیره دیدم.آن،چون قارچ می روید و این راه پژمردگی می پوید.


من در این شهر مدیرانی را دیدم که همه شهر ر ا با نگاهی امنیتی و بینشی سیاستی می نگریستند.   

من شیرها را اسیر در قفس و شغال ها را رها از دست عسس دیدم.گاهی شیرمردان باید تاوان شیرمردی خود را با اسارت بپردازند.     

در کنج قفس پشت خمی دارد شیر 

گردن به کمند ستمی دارد شیر 

در چشم ترش سایه ای از جنگل دور 

ای وای خدایا چه غمی دارد شیر 

(ه . الف . سایه) 

من در عرصه نبرد اندیشه ها قلم را کاراترین و ماناترین عامل پیروزی دیدم. گلوله پیام آور مرگ و ممات است و قلم مبشر حیات.آن،ریشه ها را می سوزاند و این اندیشه ها را طراوت می بخشد. 

 

ادامه دارد...

                            شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد477

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد477

   

من زندگی را کتابی دیدم که صفحه نخست آن تولد و واپسین صفحه آن مرگ است. صفحات میانی آن را باید ما بنویسیم.امید روزی که آموزگار آفرینش املای نوشتار ما را می سنجد  ،از اشتباهات ما کمتر برنجد.

 

من مردمی را دیدم با جیب های خالی،اما تحت ریاست مردی با مغز خالی....

و چه تناسبی منطقی دیدم بین مغز های خالی با جیب های خالی؟! 

(با الهام از اندیشه محمود فخاری)
من در این کویر سترون و چراگاه اهریمن چه بسیار نهال های کهنسال اندیشه را دیدم که خردستیزان با خیال باطل خود از ریشه برکندند،اما غافل از آن که برگ ها،شاخه ها و ساقه های نهال اندیشه را می توان برید و برکند،اما ریشه اندیشه هماره در حال رویش است و به دنبال پویش. 

من در این شهر پزشکانی را دیدم که نه نبض و تپش سینه که وضع کنش گنجینه بیمار را می سنجیدند.آن که پولش بیش تر،بهبودش پیش تر! 

من چه بسیار زیرکسارانی را دیدم که تهدیدها را به فرصت ،و رذیلت ها را به فضیلت تبدیل کردند. 

ادامه دارد...

                               شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد476

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد476

   

 

  من مردم تاریخ ساز این شهر را چون راکبان چرخ فلک دیدم که یک نفر همه آنان را سوار می کند و پس مدتی گرداندن دوباره در همان نقطه پیاده می کند....

و راکبان خوشحال اند که به مقصد رسیده اند.

   

من پرندگانی را دیدم که با اعتماد وافر و اطمینان خاطر روی شاخه ای نشسته بودند.

آنان از شکستن شاخه نمی هراسیدند؛ زیرا اعتماد آن ها به بال شان بود ،نه به نهال شان. 

 

من خزان برگریز و پاییز دل انگیز را دیدم .

آن چه که از چشم شاخساران بر خاک می ریخت، نه برگ های زرین،که خون دل زمین بود. 

من کودکی خیابانی را دیدم که با ترازوی گرسنگی وزن سیری مردمان مرفه را می سنجید و بر سیمای عدالت اجتماعی رنگ تیره می پاشید.  

من «از کوره در نرفتن» را به هنگام خشم بهترین راه «پختگی» دیدم. 

ادامه دارد...

                                  شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد475

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد475

   

 

من انگیزه هر حرکت را در این دیدم که تشنه با آب، سیراب می شود و دشنه با خوناب. آن با آب ،حیات می گیرد و این با خوناب،حیات را می گیرد!

من زندگی را سرسره ای دیدم که تا تاب و توان داریم، از آن بالا می رویم و چون رمق رفت و عمر از رونق افتاد،از سراشیبی عمر سرازیر می شویم و به سوی تقدیر می رویم.خوشا آنان که جسم را به خاک می سپارند و روح و روان را به افلاک!

من دریاچه ارومیه را مسئله ای در حال زوال و درسی پرقیل و قال دیدم که از کتاب جغرافیا به کتاب تاریخ منتقل شد! (با الهام از تعبیر مهدی چوبینه)

من در متن زشتی های عیان،زیبایی های نهان را دیدم.آن گاه که جنگ، سیمای کریه خود را می نمایاند،صلح و آشتی نیز می تواند وجه وجیه خود را نشان دهد.

من چون تبغ های بی برش و ابرهای بی بارش را دیدم ،شخصیت عالمان مایوس و آگاهان چاپلوس در نظرم جلوه گر شد که سر در «آخور» پیوسته و چشم بر «آخر» بسته اند .

آنان که حقیقت را نمی فهمند،ابله اند و آنان که می فهمند و دل به آخور بسته اند،تبه کارند.

اینان گوش را به «ناله»ها بسته اند و دل را به «نواله»ها!

ادامه دارد...

                             شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد474

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد474

   

من توده ای کوچک با حجمی اندک را از یک پیام آسمانی دیدم که از فراز قلل قرون به سوی دشت های اکنون فروغلتید.

در طول زمان و در عرض زمین، در این سفر از فراز افلاک به سوی دامنه خاک، در هر ذره زمین و هر لحظه زمان افزونه ای به آن چسبید تا کم کم امروزه به صورت بهمنی عظیم و توده ای حجیم بر روی باورهای ترد فروآمده و همه گمانه ها را فرومی کوبد و اندیشه ها را می روبد.

من مدیری را دیدم که نه با وعده و وعید که با تدبیر و کلید آمد؛اما ترفندهای رانت خواران کلید را چنان فرسود که هیچ قفلی را نمی گشود.

من آنگاه که بی نیازی را در قناعت، و کرامت را در حریت دیدم،توانستم نه تنها صدای سکوت که ندای ملکوت را بشنوم. ندایی رسته از نان و نام و ندایی گسسته از مسند و مقام.

من افراد موفق را دیدم که بر روی هر دره هولناک شکست،پلی از امید می ساختند. اینان بر این باورند که شکست نه کلام تردید،که پیام امید است.

من روضه رضوان را بهشتی برازنده و  گستره ای گسترده دیدم به فراخنای خاک تا افلاک و به درازنای ازل تا ابد. بهشت نه مقصدی دست یافتنی،که هدفی ساختنی است.بهشت نه در جابلقا و جابلسا و نه در عرش و آسمان ها ، که در همین زمین است که باید به دست ما انسان ها ساخته و برای همه دوران ها پرداخته شود.

(با الهام از قرآن کریم)

وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ

(آل عمران،133)

مذهب زنده دلان خواب و فراموشی نیست      

  در همین خاک جهان دگری ساختن است

ادامه دارد...

                                 شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد473

 

دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد473

   

من جزم اندیشی را بدتر از روان پریشی و آن را بت واره ای شرک آمیز و صنمی خردستیز دیدم.

من شک را پلکانی متعالی و نردبانی برای تعالی دیدم . 

شک گذرگاهی برای نیل به افلاک ،ولی ایستگاهی خطرناک است.

من انسان را موجودی مضطرب دیدم که تنها ایمان به او امنیت می بخشد. 

ایمان آشیانه آفتاب است و ضد اضطراب.

 

من پوشاکی کبیر بر اندامی حقیر دیدم و رمز و راز عقب ماندگی ملل توسعه نیافته و در بند استبداد درمانده را فهمیدم.

در این جوامع مسئولیت های بزرگ را بر دوش افراد کوچک نهاده اند و کارهای حقیر را به شخصیت های کبیر واگذاشته اند.

من دگم اندیشان و جزم کیشان را دیدم که در مغز، سنگی سنگین گذاشتند و آن را تبلور یقین انگاشتند. 

از آن پس در برابر هر گونه تردید برمی آشفتند و هیچ شکی را نمی پذیرفتند.

ادامه دارد...

                             شفیعی مطهر

دل دیدنی های شهر سرب و سراب(187)

 

 

    دل دیدنی های شهر سرب و سراب(187)

    (به بهانه فرارسیدن ماه مبارک رمضان و شب های قدر)

 امام صادق(ع) : هنگامی که روزه هستی باید گوش و چشم تو از حرام ، و باطن و تمام اعضای بدنت از زشتی ها روزه باشد. 

 

من ماه مبارک رمضان را ماهی دیدم که سرآغازش رحمت، میانه اش مغفرت و پایانش رهایی از آتش دوزخ بود.

     من رمضان را ماه انفجار نور دیدم و فصل سبز سرور. 

من شکم و شهوت را زمینی ترین اندام ها دیدم و چون آن دو اندام را روزه دار دیدم از هرزه گردی های دیگر اندام ها چون چشم،گوش، زبان و...بر خود لرزیدم. 

 من رمضان را بهار دل دیدم و شب های قدر را فصل فضائل. این فصل با رویت هلال آغاز می شود؛ اما فصل بهار دل ها نه با رویت هلال که با تحول در حال آغاز می گردد.  

 من بهار رمضان و شب های قدر را چون نسیمی دیدم که نه تنها خاک را ، که افلاک را حیات می بخشد. نسیم سحرگاهانش مشکبار است و شمیم شامگاهانش خوشگوار.  

  من در رگ های هر شب رمضان بویژه در شب های قدر ، نور نیایش را جاری دیدم. در انبان هر لحظه عطری از عشق نهفته و غنچه ای از شوق شکفته است. نسیم رمضان بهارآفرین است و عطرآگین. نسیمش نرم خیز است و شمیمش ، مشکبیز. 

 من در شب های قدر از حنجره هر پنجره آوای تلاوت قرآن را می شنوم که در کوچه ها عطر معنویت می پراکند. بر شاخساران گلدسته ها گل تکبیر می شکفد و سینه سیاه ظلمت را می شکافد. از ساقه ترد لحظه ها جوانه های سبز عرفان و شکوفه های سرخ ایمان می روید. 

ادامه دارد...

                                        شفیعی مطهر