#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(172)
همه «فرهیختگان»،«برانگیختگان» اند!!
من انسانی را ندیدم که در « حرا»ی «تکوین» از سوی آفرینشگر «عالَمین»
به «رسالتی بزُرگ» و« ماموریتی ستُرگ» برانگیخته نشده باشد.
من با نگرشی «ژرف تر» و نگاهی« شگرف تر»
هیچ آفریده ای را نیافتم
مگر این که آفرینشگر «حکیم» او را به رسالتی« عظیم» برانگیخته است.
همه« موجودات» در پهندشت« کائنات»
هر یک برای انجام ماموریتی «نَقاد» و رسالتی «وَقاد»
برای پیمودن راه «کمال» و انجام وظیفه از سوی ذات «ذوالجلال »آفریده شده اند.
انسان به عنوان «اشرف مخلوقات» و « ارشد موجودات»
«رسالتی بس خطیرتر» و« ماموریتی بسیار چشمگیرتر» بر عهده دارد.
مسئولیت دشوار هر انسان ،
یافتن رسالت« اصیل» و نقش« بی بدیل» خود در عالم هستی است.
هر انسان بخشی از این پازل« حکیمانه» و نقشه« جاودانه» را به کمال می رساند. اینجاست که مفهوم این سخن سترگ و پیام بزرگ مولا(ع) تبلور می یابد که:
« من عرف نفسه فقد عرف ربه»؛
راه خداشناسی از مسیر خودشناسی می گذرد.
نیز معنی این پیام عظیم پیامبر(ص) تجلی می یابدکه:
« رحم الله امرء من عرف قدره » ؛
خدا رحمت کند انسانی را که قدر خود ( و رسالت خود) را بشناسد.
همچنین علی (ع) فرمود:
رحم الله امرء علم من این و فی این والی این.
خداوند رحمت کند کسی را که بداند کجا بوده و کجا هست و کجا خواهد رفت.
بنابراین سالروز بعثت پیامبر اکرم(ص)
نه تنها روز برانگیخته شدن این« بُشیر بشر» و « نذیر کافر» است ،
و مبعث نه تنها گلی است که در حرا شکفت
و عطر« دلاویز» و گلبرگ های« رنگ آمیز» آن
تا همیشه هستی ،
تاریخ زمان را «عطرآگین» و جغرافیای زمین را،« رنگین» کرد؛
بلکه این رویداد عظیم، یادآور برانگیخته شدن همه ما انسان هاست
برای انجام ماموریت خود.
آری مبعث چشمه ای بود که از فراز حرا «جوشید»
و زلال آن بر بستر تاریخ «خروشید»
و بوستان های مَکرمت را« کرامت» بخشید
و گلستان های سعادت را «طراوت» .
بنابراین همه انسان ها « فرهیخته اند»
و به رسالت بزرگ انسانیت «برانگیخته اند»!
#شفیعی_مطهر
-------------------------------------------
تکوین: به وجودآوردن،هستی دادن،آفریدن،احداث کردن
عالَمین: دنیاها،عالَم ها (جمع عالَم)
ستُرگ : بزرگ،عظیم
ژرف: عمیق،گود
شگرف: عجیب،نیکو و خوش آیند،کمیاب و بی نظیر
نَقاد: سره کننده،جداکننده خوب از بد
وَقاد: بسیار فروزنده،فروزان،بسیار روشن
خطیر: بزرگ،شریف،بلندمرتبه،بزرگ قدر
بی بدیل: بی مانند،بی جانشین
بشیر: مژده دهنده،بشارت دهنده
نَذیر: ترساننده،بیم دهنده
مَکرمت: بزرگی،کَرَم،جوانمردی
طراوت: تر و تازه شدن،شادابی
فرهیخته: تربیت شده،ادب آموخته
