#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب (56)
خدای «ارحم الراحمین» و انسان «جهنم آفرین»!
من مردمی را دیدم که که چون حوصله «انتظار» نداشتند ، جهنم را در همین «دیار» به پا داشتند.
اینان با« رفتار»های «عذاب دهنده» و «گفتار»های« آزارنده»
چنان عرصه را بر یکدیگر «تنگ» می کردند
که شراب را در کام یکدیگر«شرنگ» می کردند و
از هر «رنگ»، «نیرنگ» می ساختند!
اینان چنان دنیا را« تنگ و تار» و خود را در« حصار انحصار» کردند
که هر یک از آنان، بوستان جهان را «بی برگ» و رهایی را در« مرگ» می دیدند.
(#شفیعی_مطهر)
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب (55)
مثلث بیهودگی!
من مردمانی را دیدم که هماره و همیشه می دویدند.
دویدن از پی نان ،
نان برای استمرار زندگی ،
زندگی برای دویدن .....
و دویدن برای نان و...
.....تـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا مرگ !!
«کار»،«نان»و«زندگی»سه راس مثلثی هستند که ما عمری دایره وار راه آن را «درمی نَوَردیم»
و زندگی، «بُت»ی است که به گِرد آن «می گَردیم» !
(#شفیعی_مطهر)
-----------------------------------------
توضیح: طرح زیر نمادی است از زندگی بی هدف که من در سال 1354 در صفحه نخست کتاب «پرواز،قطره قصه می گوید»رسم کردم.
این کتاب دومین مجموعه شعر من است که در سال انتشار(1354) به عنوان پرتیراژترین کتاب سال در ایران در نوع خود شناخته شد.
همین طرح پس از پیروزی انقلاب مدت ها به عنوان موضوع مسابقه در برنامه کودکان و نوجوانان تلویزیون جمهوری اسلامی انتخاب شده بود.
مدیریت شایعه(10)
مخاطبان شایعه
اندیشمندان ارتباطات، مخاطبان شایعه را چند دسته عنوان می‌کنند:
دسته اول به جای آن که پیام را به وقت پردازش کنند یا در مورد صحت و ستم آن جستجو کنند، عین آنچه را که شنیده‌اند، به سایرین منتقل می‌کنند و طبیعی است که به علت دقت ناکافی، فراموشی، هیجان و ... تا حدی در آن دخل و تصرف نیز صورت می‌گیرد؛
دسته دوم صلاحیت لازم برای درک موضوع مطرح شده به صورت شایعه را ندارند، اما متکی بر آرای صاحب نظران هستند و سعی در آگاهی از حقیقت موضوع دارند؛
دسته سوم افرادی هستند که از شایعات به شدت استقبال می‌کنند و خود را همرنگ افراد شایعه‌پراکن جلوه می‌دهند و خود نیز از شایعه‌سازی دریغ نمی‌ورزند؛
دسته چهارم انسان های آگاهی هستند که نه تنها به سادگی هر مطلبی را نمی‌پذیرند؛ بلکه تلاش در مبارزه با شایعه‌پراکنی و پیشگیری از آن دارند.
(خالدی، سمانه؛ مقاله شایعه، روزنامه 19 دی قم، شماره 325، 3 شهریور، 1383، ص7)
بکوشیم تا در برخورد با شایعات جزو دسته چهارم باشیم.
در مقالات پسین به سراغ راهکارهای مقابله با شایعه می رویم.
ادامه دارد...
مدیریت شایعه(9)
پدیده شایعه سازی و شایعه پراکنی، گویا سابقه ای به درازای تاریخ بشر دارد.
ویرژیل، شاعر رومی سده اوّل قبل از میلاد، در مورد شایعه و سرعت انتقال آن می گوید:
«ای شایعه! هیچ شیطان دیگری از تو سریع تر و تندتر نیست. تو با هر حرکتی که به جلو می روی، قدرت ویران کننده بیشتری به دست می آوری».
(مقاله «رقص شیطانی تخریب»، مجله طبرستان سبز، ش 38 )
در تاریخ اسلام نیز این پدیده، مسائل و مشکلات زیادی را برای جامعه نوپای اسلامی، پدید آورده بود.
در قرآن از شایعه پراکنان به «مُرجِفین» تعبیر شده است. «اِرجاف» به معنای شایعه آمده است، و جالبْ این که «ارجاف» از ریشه «رجف» یعنی «لرزیدن» است، و عبارت است از دروغ پراکنی و انتشار اخبار باطلی که دل های مردم را می لرزانند و نگرانشان می کنند.
در سوره احزاب، خداوند، شایعه سازان را با منافقان که در قلب هایشان مرض و ناپاکی است، برابر دانسته است.(احزاب،۶۱)
علاّمه طباطبایی در تفسیر «المیزان» می فرماید:
«کلمه «مُرجِفون» جمع اسم فاعل از ارجاف است و ارجاف به معنای اشاعه باطل و در سایه آن، استفاده های نامشروع بودن و یا حداقل، مردم را دچار اضطراب کردن است.
ایشان در ادامه می فرماید: «معنای آیه این است که:
سوگند می خورم اگر منافقان و بیماردلان، دست از فسادانگیزی برندارند و کسانی که اخبار و شایعات دروغی در بین مردم انتشار می دهند تا از آب گل آلود، ماهیِ اغراض شیطانی خود را بگیرند و یا حدّاقل در بین مسلمانان، ایجاد دلهره و اضطراب کنند، ما تو را مأمور می کنیم تا علیه ایشان قیام کنی و نگذاری در مدینه و در جوارت زندگی کنند».
(المیزان، محمدحسین طباطبایی، ترجمه: موسوی همدانی، ج 16، ص 510 )
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب (54)
انسان« انتخابگر» بر سر دوراهی« زاری» و «زر»!
من فقر و ثروت را دیدم که هر دو دست در آغوش یکدیگر «خفته» در ذهن ها «نهفته» بودند.
هر دو چشم انتظار این که صاحبشان کدام یک را« بیدار »کند و کدام را« بی کار»؟
بنابراین دانستم این ماییم که باید برگزینیم«فقر و عسرت » را یا «رفاه و ثروت» را!
این انسان انتخابگر است که می تواند در «ناز و نعمت» باشد یا در «نیاز و نقمت»!
(#شفیعی_مطهر)
مدیریت شایعه (8)
#شفیعی_مطهر
شایعه پراکنی همانند همه کنش های اجتماعی، نیازمند به وجود انگیزه هایی است که شخص را به انجام دادن آن سوق می دهند. این که افراد به چه انگیزه ای شایعه را می سازند و یا آن را می پراکنند، از جمله بحث هایی است که روان شناسان اجتماعی و جامعه شناسان به آن پرداخته اند.
اصولاً شایعه بر اساس سه رشته از احساسات انتشار می یابد:
ترس، امید و تنفّر.
انسان ها هنگامی که از پدیده ای احساس ترس داشته باشند، یا از موضوعی احساس تنفر کنند و یا به چیزی امید بسته باشند، از آمادگی لازم برای ساخت و رواج شایعه درباره آن، برخوردار هستند.
افراد، شایعه را به این دلیل تکرار می کنند که بعضی از نیازهای آنان از این طریق، ارضا می شود. شایعه ای که سوء ظن یا تنفّر را به همراه دارد یا شایعه ای که ترس یا امیدواری را بیان و اثبات می کند، قادر به تکرار شدن است و توسط احساسات و هیجان های گوینده شایعه تقویت می شود.
زمانی که افراد زیادی از اقشار جامعه در زندگی فردی و یا حیات جمعی خود، به هر دلیلی از جمله فشارهای روانی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و... همواره به طور جدّی، نگران و مضطرب باشند، انگیزه ساخت و شیوع شایعه بیشتر می شود. در حقیقت، شایعه به گونه ای با ناامنی و اضطراب همراه است، که هر قدر عدم امنیّت روانی و اضطراب در میان افراد فزونی یابد، به همان میزان، شایعات هم بیشتر می شوند.
بدین ترتیب، می توان نتیجه گرفت که: بین «شایعه» به عنوان پدیده اجتماعی و «اضطراب» به عنوان پدیده ای روانی، تعاملی دو سویه وجود دارد؛ بدین معنا که از یک سو، اضطراب از انگیزه های ساخت و رواج شایعه است و از سوی دیگر، شایعه نیز در پیدایی اضطراب، مؤثّر است.
ادامه دارد...
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب (53)
رویش بذر «خوشبختی» در سنگلاخ« سختی »
من جوانه های موفقیت را دیدم که تنها در« بستر بحران ها» و «خاکستر حرمان ها»می رویید
و بر سنگلاخ« سختی ها» و شاخسار «شوربختی ها» می بالید.
زیرا بذر «خوشبختی» تنها در سنگلاخ «سختی» می روید!
بنابراین از سختی ها «نباید هراسید» و از بدبختی ها« نشاید ترسید»!
(#شفیعی_مطهر)
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب (52)
مدال خودباوری
من مدال هایی را دیدم که نه بر« سینه قهرمانان» ، که بر «گنجینه اذهان» می آویختند.
این مدال ها را تنها به ذهنیت های موفق« می بخشیدند» و تنها بر سینه خودباوران «می درخشیدند».
(#شفیعی_مطهر)
مدیریت شایعه(7)
کارکرد شایعه
#شفیعی_مطهر
به عقیده جامعه شناسان، شایعه، پدیده ای است اجتماعی که هم می تواند کارکرد مثبت داشته باشد و هم کارکرد منفی ؛ امّا گویا کارکرد منفی شایعه، بیش از کارکرد مثبت آن است.
امروزه، در علوم اجتماعی و به طور ویژه در «ارتباطات اجتماعی»، شایعه نیز یک «رسانه» محسوب می شود ؛ رسانه ای که در دست نخبگان جامعه بویژه در فضای جوامع بسته و در برابر حاکمان غیرمردمی و قدرت های فاقد مشروعیت سیاسی، کارکرد مثبت پیدا می کند
(ر.ک: درس های دموکراسی برای همه، حسین بشیریه، تهران: نگاه معاصر ؛ جامعه شناسی سیاسی معاصر / زندگی در جهان شبکه ای، کیت نش، ترجمه: محمدتقی دلفروز، کویر) (حدیث زندگی)
ایجاد فضای ناسالم و به خطر افتادن امنیت عمومی، انحراف افکار عمومی از اهداف اصلی به سوی اهداف جزئی، ایجاد تفرقه، رویارویی و صف بندی اقشار مختلف جامعه، ایجاد بدبینی و سلب اعتماد مردم از دولتمردان، کاهش اعتماد مردم به وسایل ارتباط جمعی داخلی و روی آوردن به منابع غیر رسمی و از همه مهم تر، گسترش ناامنی، ترس، اضطراب و نگرانی را می توان از مهم ترین کارکردهای منفی شایعه برشمرد.
برای روشن شدن نقش شایعه پراکنی در ایجاد فضای ناامنی و اضطراب به بررسی یک نمونه تاریخی می پردازیم.
ادموند تایلور در کتاب خود به نام «راهبُرد وحشت» (منتشر شده در 1940م) توضیح می دهد که در آن ایّام، در جریان جنگ دوم جهانی، چگونه آلمان ها هنگام آماده شدن برای حمله، قربانیان خود را در داستان های وحشت آور و مطالب القا کننده احساس شکست، غرق می کردند. آن ها با استفاده از رادیو، شایعات را در داخل کشورهای طرف جنگ، پخش می نمودند. این نوع داستان ها هم زمان با طرح قریب الوقوع بودن تهاجم نظامی، خبر نزدیک بودن مذاکرات صلح را نیز پخش می کردند. هدفِ این نوع شایعات، ایجاد سردرگُمی و تضعیف روحیه بود. از این طریق، صداقت دولت های متّفقین (رو در روی آلمان) و قابلیتشان در کمک به کشورهای مضطرب، در هاله ای از تردید و ابهام فرو می رفت.
آلمانی ها هم زمان با آن داستان های دروغین، اخبار بی اساس پیروزی بزرگ لهستان و فرانسه را پخش می کردند، تا موجب شکل گیری امیدهای بی جا و نادرست شوند. این امیدهای دروغین به زودی به ناامیدی و در نتیجه، وحشت و اضطراب بیشتر منتهی می شد.
شایعه هرگز چیزی را ثابت نمی کند. بلکه از طریق ایجاد بی اعتمادی، کار خود را به انجام می رساند. شایعه می تواند حوادث را در هاله ای از دود قرار دهد تا درک حقیقت وقایع، به آسانی و برای هر کسی میسّر نباشد.
ان شاءالله دنباله این بحث را در مقال پسین با عزیزان در میان خواهیم گذاشت.
در کسب رضای حق موفق باشید
ادامه دارد...
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب (51)
مزار آرزوهای «خفته» و امیدهای «نشکفته»
* من مزاری از آرزوهای «خفته» و امیدهای« نشکفته» را دیدم،
همه خشک و« سوگوار»، و افتاده بر« رهگذار» ،
بی بار و «بی برگ» و همسایه «مرگ» ؛
همه خفته بر بستری «گِلین» و بر سینه هر یک سنگی« سنگین» ؛
همه با حسرت های «گران» و نگاه های« نگران» به سوی« دگران» ؛
اما در دل ها هنوز هزاران شاخه« آرزو» و جوانه امید «خودرو» در حال روییدن و بالیدن بود!
(#شفیعی_مطهر)
