سخن مطهر

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 510) 

« هِبَتی بُنیادی » یا « موهبتی انفرادی »؟!

من کسانی را دیدم که بسیار « گزه سختی را دیدند »؛ 

اما هرگز « مزه خوشبختی را نچشیدند»؛ 

زیرا « خوشی » خود را در « ناخوشی » دیگران 

و « گنج » خود را در « رنج »دیگران می دیدند.

آن گاه که خوشبختی چون « مِهر » بر سینه « سپهر » «می درخشد»،

 همه هستی را « نور » و « سُرور » « می بخشد»!

در یک « جامعه دردمند» با « مردمی نَژَند» 

هیچ شهروندی نمی تواند احساس خوشبختی کند. 

در « شب تاریک » همه خانه های « دور و نزدیک » 

در « کامِ ظلمت » اند و در « کُنامِ قَسوَت ».

و چون مهر « سَرزَنَد »، همه خانه ها را « دَر زَنَد»! 

خوشبختی « هِبَتی بُنیادی » است،نه « موهبتی انفرادی »!

#شفیعی_مطهر

-----------------------------------

گزه : گَزیدن،گزش

نژند:پژمرده،غمگین 

کُنام: چراگاه دد و دام

قَسوَت : سختدلی،سنگدلی 

هِبَت : هبه،بخشیدن، دادن چیزی به کسی بدون عوض

موهبت : بخشش،دهش

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

https://t.me/amotahar

کانال رسمی ویدیویی در سایت آپارات:

http://www.aparat.com/modara.motahar