«آتش انگل» و «جان جنگل»!/فرگرد1489
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد1489 )
«آتش انگل» و «جان جنگل»!
آن گاه که «آتش انگل» به «جان جنگل» می افتد
و «لول آتش» چون «غول سرکش» ،
«تمام سبزینه» را به «کام کینه» فرومی بَرَد،
ما نمی توانیم با «دست خالی» این «سرمست خیالی» را
«رام» و «آرام» و این «هار» را «مهار» کنیم.
اگر«فرمانِ آتش بس»را نمی توانیم،
فرونشاندنِ«طغیان یک قَبَس» را که می توانیم.
آیا نمی توانیم به یک «نونهال»،«هال» بخشیم ؟!
و به یک «درخت در حال رویِش»،«بخت پویِش»؟!
هر گاه هر «فاجعۀ شر»،بُنیانِ «جامعۀ بشر» را مورد تهدید قرار دهد،
نه تنها هر «ورجاوند فرهیخته»،که هر «شهروند برانگیخته»،
باید در برابرِ هر «کُنشِ پلید» چُنان «واکُنش مفید» انجام دهد،
که اگر هر کس با هر گونه «اَمَل»،همان گونه «عمل» کند،
همۀ «نابسامانی ها به سامان» و همۀ «پریشانی ها به شایان» برسد.
#شفیعی_مطهر
-----------------------------------
انگل: پارازیت، میکرب، ویروس ،طفیلی، گدا، مفتخوار، مفتخور
لول: بی شرم،بی حیا
هار:سگ گزنده که گرفتار بیماری هاری باشد، جانور درنده
قَبَس: شعله و پارۀ آتش
هال: قرار، آرامش ، صبر.
اَمَل:امید،آرزو
هال: قرار ،آرام،آرامش،صبر و شکیبایی
شایان : سزاوار، شایسته
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
