هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1266)
«حیلۀ سایش» یا «وسیلۀ آسایش»؟!
«چوپانِ بامعرفت» تا آن گاه که «نی لبکِ محبّت» را
با «ادبِ اراده» «بر لب نهاده»
و تا «هنگِ طاقت» در آن «آهنگِ صداقت» می دمَد،
گلّه از یورشِ گرگ های «خون ریز» و «نفرت انگیز» در امان است.
ولی آن گاه که سر در «لاکِ غفلت» و «مَغاکِ ملالت» فرومی برَد،
گلّۀ «بی پناه» طعمۀ گرگ های «دُژآگاه» می شوَد.
کسی که در هر سازمان «گاهِ سرپرستی را می پذیرد»،
نباید «راهِ پستی را پیش گیرد».
لازمۀ پذیرش هر «مسئولیّت مردمی» پس از «مقبولیّت تداومی»،
«آمادگی برای ایثار» و «آزادگی برای پیکار» است.
مسئولیّت نه «کاری طینتی» و «شکاری غنیمتی»،
در «چنگالِ غول» و «آمالِ مسئول» است،
که «مهاری مَهین» و «باری سنگین» بر گردن و دوش اوست.
مسئولیّت نه «ابزارِ رفاه»،که «زارِ جانکاه» است.
مسئولیت، «حیلۀ سایش»است،نه «وسیلۀ آسایش».
مسئول باید از «فرگاهِ دلقِ خویش بکاهد» و «رفاهِ خلقِ دل ریش را بخواهد»!
#شفیعی_مطهر
--------------------------------
حیله: چاره اندیشی، توانایی بر هر گونه تصرف و تدبیر
سایش: ساییدن،سودن، عمل ساییدن
هنگ: زور،قدرت،سنگینی،وقار،وزن،شوکت،آهنگ و قصد
مَغاک: گود، گودال، جای گود
دُژآگاه: بداندیش،خشمگین،بدخوی
گاه: جا ،مکان، تخت پادشاهی
طینت: خلقت ،سرشت خوی
غول:موجود افسانه ای بسیار بزرگ جُثّه و بدهیکل ،جانور مهیب مانند دیو
مَهین: خوار و پست،سست رای
زار: ناله، گریه از روی درد و سوز ،پرسوز
دلق: خرقه،پوستین،لباس ژنده درویشان
فرگاه: حضرت،پیشگاه،شکوه و جلال
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
https://t.me/amotahar
