«دَیر» و «دار»!1311

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1311) 

«دَیر» و «دار»!

«دیری» است در این «دیار»،

«دارها را برچیده اند» و «دَیرها را برکشیده اند»!

«دارها ،حلق ها را صلیب اند»  و «دَیرها،خلق ها را می فریبند»!

آن «به فرمانِ سلطان» و این «از زبانِ یزدان»!

هر دو «به نامِ خدا»،ولی «به کامِ کدخدا»!

هر دو «مان» می خرند و «ایمان» می فروشند!

 خودکامگانِ «فروپاشیده» هر «پدیده» را به کار می گیرند،

تا با بهره گیری از هر«شریر و شرارت»،«سریرِ سلطنت» را نگه دارند.

خطرناک ترین «پدیده» استفادۀ ابزاری از «عقیده» است!

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------- 

دَیر: صومعه، جایی که راهبان در ان به عبادت و گوشه گیری می پردازند

صلیب :چلیپا. داری به شکل  ~ که حضرت عیسی (ع ) را به آن آویختند

مان :خانه ،اسباب و اثاثیه خانه  

شریر: بدکار

سریر: تخت ، تخت پادشاهی ، اریکه

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

اصلاً پولی گم نشده!! /طنز

 اصلاً پولی گم نشده!! /طنز

#شفیعی_مطهر

گفت : سخنگوی دولت درباره ادّعای گم شدن یک میلیارد یورو ارز دولتی گفته: 

اصلاً پولی گم نشده است!

🔹اصلاً معلوم هم هست کدام شرکت‌ها گرفته اند و جایی است که حتی نمی‌تواند یک سنت هم گم شود!

گفتم: می گویند یکی از خدمتگزاران پادشاهی وقتی در کشتی شاهانه مشغول شستن ظروف زرّین در دریا بود،ناگهان یکی از ظروف طلایی گرانبها از دستش رها شد و به اعماق دریا فرو رفت.خدمتگزار فهمید که اگز شاه این قصور او را بفهمد،او را طعمه نهنگ ها و کوسه های گرسنه خواهد کرد؛ بنابراین نزد شاه رفت و گفت:

اعلی حضرتا! اگر یکی از خادمان ظرفی طلایی را گم کند، ولی جای آن را بداند،باز هم مقصّر است و مجازات می شود؟!

شاه گفت: خیر!

خدمتگزار گفت: پس اعلی حضرت بدانند اگر یکی از ظروف طلایی خود را نیافتند،نگران نباشند! جای آن تهِ دریاست!!

«فالِح» و «عملِ صالح»1310

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1310) 

«فالِح» و «عملِ صالح»

کسی که سرش «زیرِ آب» و «اسیرِ غرقاب» است،

«فوری ترین نیاز» و «ضروری ترین اِعجاز» برای او

نه «بدره ای از طلای ناب»،که «ذرّه ای از هوای حُباب» است. 

برای یک غریق،«یک نَفَس»،«فریادرس» است

و عملِ صالح به انسان،«زندگی جاودانه» و «ارزندگی بی کرانه»می بخشد!

انسانِ «نیکوکار»،«رستگار» است،

ولی رسالتِ انسان نه انجامِ هر «کارِ خوب» و «ابتکارِ مطلوب» است،

بلکه در عرصۀ «پایشِ ارزش ها» و «پالایشِ لغزش ها»،

تنها کسی «فالِح» است که دارای «عملِ صالح» است.  

عمل صالح،«فوری ترین کار» و «ضروری ترین ابتکار» است.

#شفیعی_مطهر

---------------------------------------- 

فالح: رستگار،فایز،نجات یابنده،خلاص شده

بدره:همیان ، کیسة پول

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

«انگارۀ خردستیز» و «پندارۀ خردگریز»1309

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1309) 

«انگارۀ خردستیز» و «پندارۀ خردگریز»

همه ما انسان ها «آزاده»،«زاده» شده ایم!

ولی گاه «قدرتمندانِ تاجوَر» و «نیرومندانِ ستمگر» ،

گروهی افرادِ «بی ریشه» و «فاقدِ اندیشه»را 

با «تحمیلِ حقارت» به «تحمُّلِ اسارت» وامی دارند!

بدین گونه «قانونِ بردگی» در «کانونِ زندگی» شکل می گیرد!

سخت تر از «بندگی در پایِ سریرِ ستمگرِ دُژاندیش»،

«بردگی در زنجیرِ باورِ خویش» است!

باورهایی که نه «بانی» دارد و نه «مبانی»!

نه «ریشه در خاک» دارد و نه «اندیشه در افلاک»!

جامعه، بذرِ این گونه «انگاره ها» و «پنداره ها» را

بدونِ هیچ «محک» در «ذهنِ کودک» می کارد .

این بذرها با «رویِشِ تدریجی»، «یورشِ گیجی» برای انسان به ارمغان می آورد.

«کندنِ این نهال» و «آکندنِ ذهن با استدلال»،

«شهامتی ژرف» و «شجاعتی شگرف» می طلبد.

بیاییم «جُراتِ دیدن» و «جسارتِ اندیشیدن» را بیاموزیم

و «ذهنِ زلال» و «لایزال» خویش را 

از هر «انگارۀ خردستیز» و «پندارۀ خردگریز» برهانیم!

#شفیعی_مطهر

------------------------------------

انگاره: پندار، وهم ، گمان

محک:  سنگ زر، سنگی که  با آن عیار طلا را می آزمایند، آزمایش .

آکندن: پرکردن ، انباشتن ،توی چیزی را پُر کردن، سطح چیزی را با چیز دیگری پوشاندن، غنی کردن ، آبادان کردن

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

«جفا» یا «وفا»؟!1308

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1308) 

«جفا» یا «وفا»؟!

درخت ،«نمادِ بخشش» و «نمودِ بخشایش» است.

هر چه بر او «سنگ می بارند» و او را با «خدنگ می آزارند»،

او در مقابل به هر «شیوه» بر سرِ آنان «میوه» می ریزد.

بیاییم چون درخت با «ظرافت» بر «ظرفیّت» بیفزاییم

و «آستانۀ تحمُّل» را با «پشتوانۀ تامُّل» گسترش دهیم. 

بیاییم با «ظرافتِ بیش» بر «ظرفیّتِ خویش» بیفزاییم. 

«جفا» را با «وفا» پاسخ دهیم و «خطا» را با «عطا»!

در سپهرِ هستی کسی «بیش می درخشد»،

که می تواند «بی تشویش ببخشد» .

بیاییم یا«سبز و ایستاده» بمیریم و یا «سرخ و به خون افتاده»!

#شفیعی_مطهر

---------------------------------------- 

بخشش: داد، دهش، انعام 

بخشایش: درگذشتن ،عفو کردن

خدنگ:نیزه و تیر با چوبی بسیار سخت  و محکم که از درختی به همین نام می سازند

تامُّل: نیک نگریستن،نگاه کردن، اندیشیدن تا عاقبت کاری معلوم شود، تفکر

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar