سخن مطهر

من چه بسیار کسانی را دیدم که دورم می گشتند،اما چون نیک نگریستم دیدم دارند دورم می زنند!!

من اشتباهات افراد معمولی را چون مداد قابل زدودن دیدم،اما با خطاهای مسئولان ارشد جامعه چه کنیم که چون اثر خودکار است؛ نه امکان زدودن دارد و نه فرصت فرسودن.

من دل شب را با این همه سیاهی و تباهی پر از ستاره های سپید و انگاره های امید دیدم. آیا در دل انسان های بزهکار و افراد بدکار حتی نمی توان نائره ای از نور و شراره ای از شعور یافت؟!

      

من چه بسیار خام خیالانی را دیدم که برای فرار از موج و فرا رفتن به اوج، به جای بال و پر پرواز، به نردبان دراز آویختند.

من به گاه بارش باران و وزش توفان، همه پرندگان را در جستجوی پناهگاه دیدم،اما عقاب را دیدم که با علو همت و غلو مناعت پرواز بر فراز ابرها را برگزیده است.بنابراین دانستم که اراده های سترگ می تواند قله های بزرگ را درهم شکند.

ادامه دارد... 

                        شفیعی مطهر