سخن مطهر

من در نهانگاه روح و روان هر انسان و در ورای استعدادهای شکفته او عقاب تیزپروازی را نهفته دیدم.بنابراین بهتر دیدم که پر و بال همدیگر را نچینیم تا رشد و رشاد هم را ببینیم.بکوشیم تا عقاب هایمان به پرواز درآیند . آسمانی که پهنای پرواز عقاب هاست،هرگز جولانگاه کلاغ های بی سر و پا و زاغ های بی حیا نخواهد شد.

من انسان خردورز را هیچ گاه ناتوان ندیدم؛چه در محاصره گله هایی از گوریل و چه در رویارویی با فله هایی از فیل.

من اسیران شهوت و فقیران شهرت را چونان سوارکارانی دیدم که غافلانه تیز می تازند تا خویش را مستانه به دره های دهلیز اندازند.

من نوشندگان شراب را بهتر از فروشندگان نقاب دیدم؛زیرا آنان مست می شوند و اینان،پست؛ آنان ناخودآگاهانه نهفته های درون را آشکار ، و اینان گفته ها را هم انکار می کنند.

من فقیرترین افراد را کسانی دیدم که تنها چیزی که دارند،پول است!

ادامه دارد...