سخن مطهر

من چه بسیار چهره های فریبا را در پس نقاب های زیبا دیدم. شهری پر از نقاب و چشم اندازهایی سراسر سراب. صورت ها نجیب و سیرت ها پر از فریب.چهره ها آکنده از وفاق و دل ها پراکنده از نفاق. رخ ها روشن از فروغ و جان ها تاریک از دروغ.

من مردمی را دیدم که تنها دغدغه آنان خوردن بود و همه تلاش ها و کوشش ها به سوی این هدف رصد می شد.

من مردمی را دیدم که سیمای آمال را در قاب امیال می دیدند و برای نیل به این امیال مرکبی جز اسب خیال نداشتند.

من نقاشی را دیدم که می کوشید تا آبی دریا را بر خاکی صحرا چیره بخشد؛غافل از آن که زیبایی کوه و صحرا کم تر از شکوه دریا نیست.

من تلاش دو نفر را در دو سوی بینش دیدم؛یکی می کوشید تا زندگی را با گلوله تیر بکشد و دیگری می خواست زندگی را تصویر بکشد .

ادامه دارد...

                               شفیعی مطهر