«بوی هُدا» و «سوی خدا»
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 767)
«بوی هُدا» و «سوی خدا»
«آفرینشگر هستی» و «داورِ دادورِ اَلَستی»
خداوندگاری است که «گستره گسترده زمین و آسمان»
و «میمنه و میسره کیهان و کهکشان»
«ظهورِ او» و «حضورِ هو» را برنمی تابد؛
اما در «دل تنگ» و «سینه آذرنگ»
«بنده ای پارسا» و «برازنده ای پریسا» می گنجد.
برای میزبانی خدا نه به «قصرِ قیصر» نیاز داریم
و نه به «کاخِ ستمگر»،
تنها کافی است«جانی زلال» داشته باشیم و «ایمانی لایزال».
خدا در «دل های شکسته» است و «جان های خسته».
بیاییم به «بوی هُدا» به «سوی خدا» برویم.
#شفیعی_مطهر
--------------------------------
هُدا: راستی،رستگاری،راهنمایی،راه راست
میمنه: طرف راست،سمت راست میدان
میسره: طرف چپ ،سمت چپ میدان
هو: او،وی،در اصطلاح عرفا اشاره به دات باری تعالی
آذرنگ: روشن،فروغ،سرخ رنگ،به رنگ آتش
برازَنده: شایسته،زیبنده،نیکو
پریسا: مانند پری،پری موجودی افسانه ای که چون فرشته بال دارد و در زیبایی نقیض دیو است
لایزال: زوال ناپذیر،بی زوال ،جاوید،ابدی
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
