سخن مطهر

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 803)

«نورِ نجات»یا «گورِ ممات»»؟!

 ذهنِ «جوان مُتعصّب» و «انسان مُتصلّب» 

چون مردمک چشم ،«تنگ» و «پُرآژنگ» است.

مردمک ،«تابش نور را برنمی تابد» و «آیش شعور را درنمی یابد»!

  هرچه «نورِ پگاهی» و «شعورِ خودآگاهی» بیشتر بر آن بتابد، 

«تنگ تر» و «دَنگ تر» می شود.

ذهن چون «چترِ نجات» است برای «استمرارِ حیات».

چترِ نجات تا «باز» نشود،«کارساز» نمی شود.

«چترهای بسته» و «ذهن های وابسته»،

صاحبان خود را نه به «نورِ نجات»،که به «گورِ ممات» می رسانند!

#شفیعی_مطهر

------------------------------------

ممات: مرگ

مُتصلّب: سخت،سفت،دُگم،بسته

آژنگ:  چین و چروک،چین و شکن

آیش: بارورشدن و میوه دادن

دَنگ: ابله،احمق،کودن،فرومایه