سخن مطهر

هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 853)

 

 «اصالت ذاتی» و «رسالت حیاتی»


 

انسان ها چون «دانه های زیتون» و «دُردانه های مکنون» هستند.

  تنها هنگامی «جوهر جان» و «گوهر گران» خود را بروز می دهند،

که از «شوخه بستگی» و «شاخه وابستگی»  

«وارسته» و «درهم شکسته» شوند.

 کسی که با «هزار رشته» به دنیا «آغشته» است،

«جانش،اسیر» و «پایش در زنجیر» است.

او هرگز نمی تواند «در سپهر، پرواز» کند

و با «مهر، همراز» گردد.

بیاییم با «خداباوری» و «خودباروری»،

«بُتِ غرور» و این «تشتّتِ مستور» را

که از خویش «ساخته ایم»

و عمری به طواف آن «پرداخته ایم»،درهم شکنیم

و«اصالت ذاتی» و «رسالت حیاتی» خویش را «بیابیم»

و چون «مهر فروزان» بر سینه «سپهرِ دوران» «بتابیم»!

 

#شفیعی_مطهر
 —----------------------------------

دُردانه: دانه دُر،مروارید بزرگ و گرانبها،مردارید یکتا

مکنون: پوشیده و پنهان کرده،پنهان داشته شده

شوخ(شوخه): چرک،چرکینی،چرک بدن

تشتُّت: پریشانی،پراکندگی

مستور: پوشیده،درپرده

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar