سخن مطهر

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 854)

 «راهِ رویِش» و «پایِ پویِش»

انسان هایی دارای «هویّتی وزین تر» و «شخصیّتی سنگین تر» هستند،

که همه «رشته های بستگی» و «سرشته های وابستگی» را «گُسستند»،

ولی برای سبک شدن،بلور بغض خود را «نشکستند» .

«بزرگیِ شخصیّت» به «سترگیِ ظرفیّت» است.

باید «آستانه سرای تحمُّل» و «کرانه دریای تامُّل» را 

تا «مرزهای جاودانگی» و «اندرزهای فرزانگی» گسترش داد.

در «راهِ رویِش» ، «پایِ پویِش» را «باید گشود»

و «قُلّه قِداست» و «قلعه قناعت» را «شاید پیمود». 

بیاییم با «قامتی استوار» و «استقامتی پایدار»،

از «کوه ،شکوه» بیافرینیم و از «ستوه ، نستوه»!

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

شاید: شایسته است

ستوه: خسته و درمانده،افسرده و ملول،به تنگ آمده،خلاف نستوه

نستوه: خستگی ناپذیر