«نواله ای نان» و «جُرعه ای جان»
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 859)
«نواله ای نان» و «جُرعه ای جان»
من «مظلومانی خاموش» و «محرومانی دستفروش» را دیدم
که نه تنها «دست ها»،که همه «هست ها»ی خود را می فروختند،
تا برای خانواده خود «نواله ای نان» و «جُرعه ای جان» فراهم آورند.
دستفروش ممکن است «سَدِّ معبر» کند،ولی «رَدِّ منبر» نمی کند!
«مدیران راستاد» و «امیران اقتصاد»،
که «کانِ روزی» و «دُکانِ بهروزی» او را درهم می کوبند،
آیا برای او «شغلی شرافتمندانه» و «اشتغالی آبرومندانه»فراهم کرده اند؟
هر دستفروش اگر برای «اشتغال»،معبری را «اشغال»کند،
قطعا نه «راحم»،که «مُزاحم» است،
ولی مسئولیت آن نه بر عهده «دستفروش بی حمایت»،
که بر دوش «مدیران بی کفایت» است که نتوانسته اند برای او
«شغلی شایسته» و «اشتغالی بایسته» فراهم آورند.
هر جامعه آن گاه «راه رشد و رویش را می پیماید»،
که هر شهروند بتواند«پایِ پویش را بگشاید».
آن«توده»ای «ستوده» است،
که بر«انگیزش از شالوده» و «ارزش افزوده»ببالد .
وظیفه «شهریار» است که برای هر «شهروند»،
«فُرصت اشتغال» و «نُصرت فعّال» ایجاد کند،
تا او بتواند همواره بر «امیدِ آیش» و «تولیدِ ارزش»بیفزاید.
هر شهروند،بالقوه یک «جذرِ رویا» و «بذرِ پویا» است.
این شهریار است که می تواند با «کیاستِ استعدادی» و «سیاستِ اقتصادی»،
از این «جذرها» و «بذرها»،
«جنگلی بهارآفرین» یا «حَنظَلی از نفرت و نفرین» بسازد!
#شفیعی_مطهر
------------------------------
نواله:لقمه،توشه،گلوله خمیر
راستاد: وظیفه،مستمری،جیره،مواجب ماهانه
کان: معدن
راحم: رحم کننده، مهربان، بخشاینده
توده: انبوه مردم
شالوده: بنیاد،پی دیوار،طرح و نقشه
نُصرت: یاری،کمک،پیروزی
آیش: بارورشدن،میوه دادن
جذر: ریشه،بیخ،اصل
رویا: روینده،رشدکننده
حَنظَل:میوه ای بسیار تلخ مثل هندوانه کوچک تر از نارنج و زردرنگ
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
