«کلامِ نهانی» و «پیامِ پنهانی»
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 860)
«کلامِ نهانی» و «پیامِ پنهانی»
شهریارانی که با «گوشی گران» و «هوشی نگران»
و «کیاستی خام» و «سیاستی ناکام» ،
از شنیدن «کلام گویا» و «پیامِ پویا»ی مردم ناتوان اند،
ناگزیر هرگونه «راه صلاح» و «نگاه اصلاح» را می بندند؛
در نتیجه «راه درمان، مسدود» و «اصلاحگران، مطرود» می شوند؛
بنابراین برای مردم تنها «انتخاب»،«انقلاب» است!
برای مردم، انقلاب نه یک «گزینه مطلوب»،که یک «هزینه معیوب» است.
انقلاب نه یک «اعتقادِ تحصیلی»،که یک «رویدادِ تحمیلی» است.
در هر انقلاب «برساخته ها ،ویران» و «پرداخته ها،پریشان» می شود!
چه بسیار مردم ناگزیر با «اتلاف مایه ها» و «اسراف سرمایه ها»،
با «راژمان ها می ستیزند» و «بنیان ها را فرومی ریزند».
«چه رنج ها به باد» می رود و «چه گنج ها به بیداد»!
در هر انقلاب ،«پیروزی» لزوما به معنی «بهروزی» نیست!
معمولا «مبارزان دیروز» و «انقلابیون پیروز»،
با «زمینی سوخته» و «سرزمینی افروخته»رو به رو هستند،
که همه «ستون های فرسوده» و «کانون های شالوده» را
باید «بازسازی» و «نوپردازی» کرد.
امّا اگر «نسیمی از درایت» و «شمیمی از عقلانیت»
بر «شامِ والی» و «مشامِ اهالی» بوَزَد،
هوشمندانه «گوش ها را تیز» و «هوش ها را تجهیز» می کنند
و «کلامِ نهانی» و «پیامِ پنهانی» مردم دردمند را می شنوند
و پیش از «وقوعِ واقعه» و «طلوعِ طالعه»،
«انفجار» را «جار» می زنند
و از «سیلاب ویرانگر»،«آب بهره ور» جاری می سازند!
آن گاه خردمندانه چون مهر بر «فرازِ آسمان می درخشند»
و بر «جهان و جهانیان،جان می بخشند»!
#شفیعی_مطهر
--------------------------------
کیاست: زیرکی،هوشیاری
مطرود: رانده شده،دورکرده شده
معیوب: عیب دار،ناقص و نادرست
تحصیل: حاصل کردن،فراهم آوردن،به دست آوردن
راژمان: نظام،سیستم
افروخته: شعله ور
درایت: دانستن،دریافتن،آگاهی داشتن
شالوده: بنیاد،پی دیوار،طرح و نقشه
شمیم: بوی خوش
والی: فرمانروا،حاکم،استاندار،صاحب امر و اختیار
طالع(طالعه): طلوع کننده،برآینده،بخت،اقبال
جار: فریاد،داد(جارزدن:مطلبی را با آواز بلند در کوچه و بازار به مردم اطلاع دادن)
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
