«مُسابقه»ی«بی سابقه»!
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 918)
«مُسابقه»ی«بی سابقه»!
تکامُل،«مسابقه» ای «بی سابقه» است.
تکامُل،تنها مُسابقه ای است که «خطای آرمان» دارد،ولی خطِّ پایان» ندارد!
انسان ها این مسابقه را از «بدایت،آغاز» و تا «نهایت،تاخت و تاز»می کنند.
نهایتِ مسابقه ،ممکن است«خطای توان » باشد،ولی «خطِّ پایان»نیست.
عارف در «سیرِ کمال» ، «مسیرِ وصال»را می پوید
و عاقل در «راهِ هدف»،«همراهِ خَلَف» می جوید.
انسان در «سیرِ تعامُل» در «مسیرِ تکامُل»،
باید «حُلّه شرف» را «بپوشد» و در راه رسیدن به «قُلّه هدف»«بکوشد»!
آن چه مهم است، «پیوسته رفتن» است، نه به«هسته رسیدن»!
در حرکت ،«یافتنِ جهت»مهم است،نه «شتافتنِ باسرعت».
چه بسیار «رونده مَست» و «دونده پَست»،
که هر لحظه بر «سُرعت می افزاید» و «فرصت را می فرساید»،
امّا «سیری دَوّار» دارد و «مسیری دایره وار»!
او دمادم بر «شتاب می افزاید»، ولی در حقیقت «سراب را می پیماید»،
او هر چه «بیش بتابد» و «بیشتر بشتابد»،
زودتر به «نقطه آغازین» و «مبداِ نخستین» می رسد!
در این مسابقه تنها «هماورد» و تنها «هم نبرد»برای انسان،
نه حتّی یک «دوست»،که خودِ «اوست»!
هر «پوینده راه» و «جوینده خودآگاه»،
باید با کمال «خرداندیشی» از خود «پیشی» بگیرد!
هر «روز» بهتر از «دیروز»
و هر «آن» بهتر از «الآن»!
#شفیعی_مطهر
---------------------------------
بدایت: آغاز،اول هر چیزی،اول کار
خلف: بدل و عوض،از پس آینده،جانشین
حُلّه: جامه،لباس نو،جامه بلند که بدن را بپوشاند
هسته: مرکز
بتابد: تاب بیاورد،پایداری کند
هماورد: حریف، هم نبرد،رقیب
آن: هنگام،وقت،لحظه،دم،اندکی از زمان و کمترین وقت
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
