سخن مطهر

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 922)

«آب حیات» و «آفتاب نجات»! 

حقیقت،«شیری خروشان» است و «شمشیری بُرّان»،

این شیر در «نزاع،توانا» است و در«دفاع،خودکفا»  .

«حقیقت»،تنها چیزی که در دعوای بین «خیر و شر» از «بشر» می خواهد،

این است که او را از هر «قید و انقیاد»،«آزاد» بگذارند.

اگر حقیقت در «لباسی اصیل» و بدونِ «تحمیل» به انسان ها عرضه شود،

همه «مخاطبانِ حنیف» و «شهروندانِ شریف»،

آن را با «آغوشِ باز» و «گوشِ نیاز» می پذیرند.

حقیقت «سیمایی زیبا» و «نوایی دلرُبا» دارد،

ولی اگر آن را با «زور» و برابر با «دستور» به کسی تحمیل کنند،

در نگاه هر «انسانِ فکور» و «جوانِ باشعور»،

در قابِ«چهری منفور» و «چهره ای مهجور» جلوه می کند.

حقیقت هم می تواند «عسلی شیرین» باشد و هم «حنظلی زهرآگین».

«سخنِ حق» برای «اهریمنِ احمق» ،

«بسی سنگین» و «بسیار پَژوین» است؛

ولی برای انسان «حقمِدار» و «هوشیار»،

«آب حیات» است و «آفتاب نجات»!

بدترین نوعِ «تبلورِ حق» و «تلقّی از حقیقت» 

این است که کسی خود را «حقیقتِ مُجسَّم» و «مُجسّمه حقیقت» بپندارد!

حقیقتِ مطلق،«عروسی زیبا» و «ملوسی فریبا» است،

که در «کابینِ هیچ داماد» و بر «بالینِ هیچ فَرجاد»درنمی آید!

در نزد هر «حقدارِ نازنین» و هر «حقمِدارِ راستین»، 

تنها «بخشی از حق» و «نقشی از حقیقت»وجود دارد!

بیاییم با خدا و خود پیمان بندیم 

 و تا «پایِ دار» بر آن «پایدار» بمانیم،

که جز «حق نگوییم» و جز «راهِ حق نپوییم»!

#شفیعی_مطهر

-----------------------------------

قید:  بند،ریسمان یا چیز دیگر که به پای چارپایان می بندند

انقیاد: خوار و رام شدن، گردن نهادن، مطیع شدن، فرمانبرداری

حنیف: راست،مستقیم،ثابت و پایدار در دین،حقگرا

مهجور: جدامانده ،دورافتاده

حنظل: میوه ای است بسیار تلخ به شکل هندوانه کوچک با رنگ زرد

پژوین: چرکین فچرک آلود،پلید

 ملوس: نرم و قشنگ، زیبا ،خوشگل

فرجاد :فاضل، دانشمند