سخن مطهر

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 925)

  بوسه؛«شورِ شوق» و «سرورِ ذوق»!

    بوسه «ژرف ترین بیانِ احساس» و «شگرف ترین زبانِ سپاس» است.   

عشق و عاطفه چون «فوجی جوشان» و «موجی خروشان» ، 

از «دریای جان» به سوی «سیمای جانان» روی می آورد

و همه«بود» و «وجودِ» عاشق را 

با «کمالِ طلب» بر «زلالِ لب» می نشانَد.

بوسه ،«شراره ای از شَرَر» و «نظاره ای از نَظَر» است،

که از «خرمنِ آتشِ خُفته» و «گُلخَنِ عطشِ نهُفته» زبانه می کشد ، 

و «لبِ دلدار» را با داغی «تبِ یار» می گدازد!

بوسه،«شورِ شوق» و «سرورِ ذوق» است،

که همه «التهابِ جان» را به «جنابِ جانان»می بخشد.

بوسه،«حرارتِ آغوش» و «اشارتِ خاموش» را 

در «کوره لب ها» و  در «تنوره شب ها»می گدازد.

«بوسه مادرِ خرسند» بر «گونه فرزندِ دلبند» ،

نه «کِرِشمه خیال»،که «چشمه زلال» است.

از «چَشم این چشمه» و «کَشِ این کِرِشمه» ،

«زلالِ مهر می جوشد» و «خالِ چهر را می نوشد».

بوسه،گاه «آژوی مقدَّس» است و گاه از «روی هَوَس» است.

مباد که این «آژوی مقدَّس» بر «دستانِ هر کس و ناکس» بنشیند.

بوسه،وسیله «نیل به درگاهِ قُدّوسی» است،

نه «میل به بارگاهِ دستبوسی»!

#شفیعی_مطهر

----------------------------

شراره: جرقّه،ریزه آتش که به هوا بپرد

شَرَر: جرقه ها

نظاره: نگریستن،نظرکردن

گُلخَن: آتشخانه،تون،آتشخانه حمام

جناب: آستانه،درگاه

کَش: بغل،سینه،تهیگاه

کِرِشمه: ناز،غمزه،اشاره با چشم و ابرو

آژو: کوشش،همت و غیرت(واژه اوستایی) 

نَیل: رسیدن به مطلوب، به دست آوردن مطلوب،رسیدن به مراد و مقصود

قُدّوس: پاک و منزّه از هر عیب و نقص،یکی از نام های باری تعالی