مرگ، «داسِ دِروگر» یا «یاسِ مُعطَّر»؟!
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 979)
مرگ، «داسِ دِروگر» یا «یاسِ مُعطَّر»؟!
من «واپسین تصویر دنیای دَیجور» را در «نصب آخرین سنگِ گور» دیدم.
با مرگ از «سرایی خیالی» چشم می پوشیم
و به «دنیایی عالی»دیده می گشاییم.
این جا «سرای مَجاز» است و آن جا «دنیای راز».
این جا گویی عمری در «خواب و خیال» بودیم و آن جا در «آفتاب کمال».
این جا نه «خوشی ها» اصالت دارد و نه «ناخوشی ها»،
امّا آن جا «کاشت ها» را «برداشت»می کنیم.
اگر با «بینشِ ژرف»،جهانِ«آفرینشِ شگرف» را
به درستی «بشناسیم»،از آن پس از هیچ رویدادی «نمی هراسیم».
«طوفانِ مرگ» چون «خزانِ برگ» است .
هیچ برگی از درخت «نمی ریزد» و با خاک «نمی آمیزد»،
مگر این که در بهاری «دیگر»،«باطراوت تر»،
باز «می رویَد» و راه زندگی را دوباره «می پویَد».
«مرگ»، یک «برگ» از کتاب زندگی است.
مرگ،نه «داسِ دِروگر»،که «یاسِ مُعطَّر» است!
نه «مرگِ من» مهمّ است،نه «مرگِ تن»،
آنچه مهمّ است این است که «زنده باشیم»، ولی «ارزنده نباشیم»
و در درون ما «سرشته ای به نام انسانیّت»
و «فرشته ای به فرنام عقلانیّت» بمیرد!
#شفیعی_مطهر
-------------------------
مَجاز: کلمه ای که در غیرمعنی حقیقی خود بکار رود،ضدّ حقیقت
دِروگر: دروکننده،دروکننده گندم یا جو یا گیاه دیگر
