«تا زِنده ایم»،«تازَنده ایم»!/1251
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1251)
«تا زِنده ایم»،«تازَنده ایم»!
آب چون از «ایستایی برهد» و به «پویایی برسد»،
«ریشه ها را به رویِش» و «اندیشه ها را به پویِش» فرا می خوانَد.
«گل را تبسُّم» و «بلبل را ترنُّم» می آموزد.
«باغ را صفا» می بخشد و «راغ را مصفّا» می کند.
«آتش را می میرانَد» و «عطش را فرومی نشانَد».
همیشه از «پاکی ها می گوید» و «ناپاکی ها را می شویَد».
«زلال آب» چون به «وصال آفتاب»برسد،
«آسمانی زیبا» و «رنگین کمانی فریبا» می سازد.
امّا همین آبِ «نوشین» و «روح آفرین»،
که از «خشتِ پژوین»،«بهشتِ برین» می سازد،
اگر از «پویایی وامانَد» و در «ایستایی درمانَد»،
در «کامِ مُرداب» به«گَنداب» تبدیل می شود.
بنابراین «پویایی»، رازِ «پایایی» است.
پس «تا زِنده ایم»،«تازَنده ایم»!
#شفیعی_مطهر
---------------------------------
تازَنده: دونده، دواننده، تاخت و تازکننده
ترنُّم :آوازخواندن،زمزمه کردن به آواز خوش
راغ: صحرا ،دامن کوه، مرغزار،دامنه سبز کوه وصل به دشت
پژوین: چرکین، چرک آلود،پلید
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
