«روزِ گُجسته» یا «بهروزِ خُجسته»؟! /1256
هر پگاه نو با یک نگاه نو
#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1256)
«روزِ گُجسته» یا «بهروزِ خُجسته»؟!
یک روزِ «سیزدهُمِ دیگر» با صد «توهُّم از دیو و دلبر» گذشت.
این روز در «متن» و «بطنِ» خویش
نه «گون» دارد و نه «شُگون»!
هیچ «روزی»،«سوزی» در برندارد
و هیچ «شبی»،«تبی»!
این ما هستیم که به «روز»،«فروز» می بخشیم
و به «شب»،«کوکب»!
این ما هستیم که از «هامون»،«همایون» می سازیم
و از «روزِ گُجسته»،«بهروزِ خُجسته»!
بیاییم از هر «روز» یک «نوروز» بسازیم
و هر «پگاه نو» را با «نگاه نو» بیاغازیم!
بهار نه تنها یک «فصل»،که یک «اصل» است.
اصلِ بهار ،«بهارِ دِل» است،نه «بهارِ گِل».
آن ،«گِل» را طراوت می بخشد و این «دِل»را.
آن ،عمری به کوتاهی «جوانه» دارد و این «عمری جاودانه».
آن،«نسیمی زودگذر» دارد و این «شمیمی مُستمَر».
آن به «خزانی برگریز» می انجامد و این به «جنانی مُشکبیز».
آن فقط با «نوروز» آغاز می شود، ولی این«هر روز».
تا «دل ها را بهاری»نکنیم ،نمی توانیم «گِل ها را معماری» کنیم.
بیاییم از بهار، «فصلی جاودانه» و «اصلی عاشقانه» بسازیم!
#شفیعی_مطهر
-----------------------------------
گُجسته: خبیث، پلید و ناپاک، مقابل خجسته
گون: گونه،رنگ،لون،نوع
فروز: فروغ، روشنی،روشنایی
شُگون: فال نیک،میمنت و خجستگی،تفال خیر
هامون: دشت، زمین هموار
کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر
